سنگر بگیر!

هیچ کس غیر از بچه های واحد طراحی و توسعه ی طبقه اول نمی دانند سنگر گرفتن یعنی چی؟

به وقت کشیدن سیفون

 :)

به تازه وارد ها هم توصیه میکنیم... 

یادت باشه خواستی سیفونو بکشی سنگر بگیر!

یه همچین توالتی، یه همچین سیفونی

این روزها که حال میدهد . . .

همیشه دلم میخواست میز کارم زنده و پویا باشد، از میزی که به خواب رفته باشد متنفرم، دلم می خواست رنگ تازه خشک شده و قلم موی کثیف آغشته به رنگ در ظرف آب از دیشب جا مانده باشد و چراغ بالای سرم چسبیده باشد به میز.

تعداد رنگ ها همین طور زیاد و زیاد تر بشن و  کته گوری ها همین طور رو به افزایش ... رنگ های اکرلیک، رنگ های پارچه ... مدیوم ها و رنگ های زمینه  . . . 

از اینکه دست هایم رنگی باشد حس خوبی پیدا میکنم و در برابر نگاه پرسشگر و گاهی مذمت گونه ی دیگرانی که می گویند چرا؟ میگویم خوب رنگیه دیگه!

از اینکه شلوارک طوسی یک لکه ی آبی رنگی را مال خودش کرده و من سعی نکردم لکه را بساوانم، چون به نظرم خیلی هم جذاب تر شده و دیگر نمی تواند شلوار هیچ کس دیگری باشد غیر از من باشد خوشحالم، خوشحال ترم نسبت به وقتی که لکه با اسکاچ به هلاکت میرسید

خوشحال ترم که می دانم می شنوم چرا اینو داغونش کردی؟!

تازه وقتی چراغ مطالعه و میز هم رنگی شدند نگرانی ام درباره اینکه دیگر تر و تمیز نیستند به زودی مرتفع شد و حس کردم حالا دیگر همه یک مجموعه ی واحد شده اند با من، کنار من!

حالا میز کار نو باشد یا کهنه . . . همه شان میگویند که من هنوز باب دلم زندگی میکنم

هفته پیش که با خواهر نازنینم رفته بودیم بهشت زهرا، یکباره سینی پلاستیکی بزرگی را دیدم که افتاده بود توی سطل زباله ای که درونش گل های پلاسیده و تاج های ورآمده را می انداختند، خم شدم و از سطل زباله سینی مربوطه را در کسری از ثانیه قاپیدم و زیر فشار آب تکه های کوچک پسته ای که لابد تتمه ی تر حلوای یک خدا بیامرزی بود را پاک کردم و گذاشتم تو صندوق ماشین

بعد جلوی نگاه متحیر شوهر خواهر نازنین و خواهر زاده ی کپل خیلی عادی سعی کردم با قلم گرفتن قسمت سطل زباله توضیح بدهم که برای پالت رنگ هایی که موقع کار کردن می سازم خیلی چیز خوبی است مخصوصا که بعد از چند بار استفاده باید دور ریخته شود و . . .

آن روز هم کیف کردم، کیف کردم که دارم همان غلطی را میکنم که خودم دلم می خواهد ، همان راهی را میروم که خودم دوست دارم و بقیه یا میپذیرند یا منع میکنند که دفعه بعد از زباله دانی قبرستان سینی پلاستیکی بدزدم!

کیف کردم که وقتی زندگی آسیاب شده، آرد نشده ام . . .

سوال فنی

مگه صورت نباید صورتی باشه؟

پس چرا این رنگیه!

آقا جون

شب عید، شب اول عید

حالا کی همه رو جمع میکنه تا با هم باشید

تا حس کنی هنوز کسایی هستن

هنوز . . .

حالا دیگه کدوم سبزی پلو ماهی سفید

کدوم فسنجون

گیرم ترش

گیرم شیرین

. . . 

روحش شاد 

رمیکس چیست؟

بلایی آسمانی که سر یک آهنگ می آید به گونه ای ک سر و تهش معلوم نیست، ترتیب شعر و ترانه اش از هم می‌پاشد، ب جای اغلب نت ها صدای دیس دیس جایگزین شده و گله گله ی گوشه هایش اسم فولان کسک که شاهکآر زده به گوش میرسد

گاهی ریمیکس بعضی آهنگ ها را که می‌شنوم خیال میکنم آهنگ بیچاره به دست و پا افتاده و دارد جان میدهد لای آن همه چیز اضافی 

تنها مزیت رمیکس  طولانی شدن ترک است

تازه اگه درااااااز شدن یک ترک مزیتی باشد

قوانین مورفی

بعد از یک دل سیر شکواییه بافتن آمدم دل خوش کنم به کش آمدن قبل خواب...لیز خوردم از تخت که افتادم هیچ!

پشت دستم چونان از کنتکس دیوار خراش برداشت ک حالا از سوزشش خوابم هم نمی برد...

پله

روز آخریه که تو این شرکت هستم.

در واقع اومدم استعفا بدم و کارای تسویه حسابمو انجام بدم

از فردا میرم یه جای جدید برای کار

یه جا با ادمای تازه و کارای تازه و حرفای تازه

اینجا هم مثه همه جاهای دیگه ادمای خوب و بد زیاد داشت، البته فقط یکی از بچه های شرکت می دونست که من وبلاگ دارم و می نویسم و گاهی با اسم ناشناس برام کامنت میزاشت!

مرسی ناشناس که چیزایی که اینجا می خوندی رو هوار هوار نکردی تو شرکت!!!! 

:)

پیش ب سوی روزهای جدید

اگرچه توالت هاش بی دستمال کاغدی باشه

به افتخار مهین خانوم

دنیا هنوز جای خوبیه

وقتی یه نفر میاد بهم سفارش شال میده که:

ک بهترین جنس باشه

با بهترین کیفیت

قیمتشم اصلا برام مهم نیست

چون برای عروسم میخوام!

...

از صبح هی درخواستشو میخونم کیف میکنم

آقای رییس . . .

بری با رییست درباره افزایش حقوق حرف بزنی

من من کنه بگه:

تو مگه اضافه حقوق نمی خوای بیا خونمون برای من کلاس فتوشاپ خصوصی بزار!

صبر کن

خودم را می اندازم زمین، لج میکنم و پا می کوبم

کنج دیوار را میگریم و فریاد میزنم که صبر کن، صبر کن . . . وایسا! ناخن میکشم روی هر جایی که دستم می رسد،صبر کن، صبر کن . . . مهلت بده

آخر من هنوز اماده ی رسیدن فردا نیستم

من هنوز برنامه هایی که برای امروز داشتم را تمام نکرده ام

من امروز و دیروز و پریروز را مطابق برنامه ی خودم پیش نرفته ام، مطابق آن کارهایی که برنامه ریخته بودم انجام داده باشم که وقتی امروز سپری شده باشد من هم آن ها را به پابان رسانده باشم . . . امروز و دیورز و پریروز و پس پریروز به کارهایی یهویی ام گذشته

پس پریروز تر ها هم

هفته هاست که بر همین منوال میگذرد و من دویده ام دنبال اتینا

هی گذاشته ام بگذرد

هی رد کرده ام

حالا یکهویی از پشت پنجره پاییز را دیدم که هجوم اورده بود 

یکهو دیدم نصف سال گذشته

پاییز شده

دیر شده، خیلی دیر و من ناتوانم، از دستم بر نمی آید ک متوقفش کنم، مثل گوی معلق در چرخونه ی شانس

پس چرا این طوری شد؟

چرا هر روز انقدر اتینا از آسمان می بارد که مهلت نکنم بپرسم امروز چقدر روز من بود . . . چقدر سهم من بود

آیا کسی هست به من فرزند مرده شیون بیاموزد ؟

عزیز دلم . . . .

تجاوز

دیروز آقای صاحب خانه با دو گروه آدم هماهنگ کرده بود و در دو سری پی در پی آمد و خانه را نشانشان داد

بعد من در خانه بودم، محیا هم بود شکر خدا والا همان موقع غمباد میگرفتم از بس هیچ کاری نداشتم که حواسم را از دیدنشان پرت کنم

آدم های غریبه ای که آمده بودند داخل خانه ام و داشتند سوراخ سمبه های اتاق خواب را هم تماشا می کردند

من حتا مهلت نکرده بودم کشوی دراور را کیپ کنم که لباس های زیر هم داخلش بود

من حتا مهلت نکردم سینی کوکوسبزی و نان لواش را جمع کنم

فقط توانستم لباس های آویزارن روی بند رخت را جمع کنم و سامان بدهم و متکایی که رویش شال اتو می کنم را جمع کنم

بعد شبیه ادم هایی که اصلا حواسشان نیست نشستم وسط حال و با محیا بلند بلند از ماجرای اس ام اس هایی که محیا به جای من داده بود حرف زدم و خندیدم!

حتا نشنیده گرفتم که آقای خریدار می پرسید مجسمه ها کار کیست

یا آن یکی که میگفت ما خانه را تماشا کنیم یا کارهای شما را

نه من هیچ کدام را نشنیدم و فقط روی ادامه حرف هایم تمرکز کردم و سعی کردم حتا نگاهم به قیافه آدم هایی که آمده بودند داخل خانه نیفتد

آدم هایی که حس میکردم چون پول بیشتری دارند جنسشان اعلاتر است

جنسشان مرغوب تر است از منی که باید در خانه ام را باز میگذاشتم تا با زن و بچه شان بیایند و درون خانه ام و داخل کشوی دراور و یادداشت های روی آیینه و عکس روی یخچال را دید بزنند و بروند . . .

آقای آبدار چی

دلم نمیاد آقای آبدار چی رو صدا کنم به خاطر اینکه برام آب یا چای یا هر چیز دیگه ای بیاره، واسه همینم هر دفعه که یادش میره یا حواسش نیست خودم میرم چای می ریزم

حالا الان بلند شدم رفتم برای خودم چای بریزم، دیدم تو آشپرخونه است

میگه میریختم براتون، وظیفه منه

میگم نه بابا . . . دستتون درد نکنه دیگه خودم میریزم 

یه استکان در میاره میزاره کنارم میگه یکی هم برای خانوم فلانی بریزید

خیلی ناپرهیزی کرد نگفت بعدشم براش ببرید

هلاکت این رفاقتم . . .

یه تئاتری تا جمعه رو پرده هست که من خیلی دوست داشتم ببینم! که به یکی از همکارام که همیشه رابطه مون پر از طنش بوده ولی برای این کارا پایه است سپردم برای منم بلیط بگیره تا با هم بریم!

دیروز دیدم دختر معمولی رو پیجش استاتوس گذاشته من دو تا بلیط دارم واسه یه تئاتر، کی با من میاد!!! که گویا یکی از دوستای فیس بوکیش مایل بوده و با هم قرار گذاشتن که برن!

آیدا هم کلی از آقای خونشون منت کشیده که  که وقتشو خالی کنه که با هم برن تئاتر!

و جالبه بدونید هر سه تای اون ادما می خواستن برن تئاتر سیندرلا! 

بعد جالب ترین قسمت ماجرا اینجاست که بنده این ماجرا رو از روی فیس بوک اون یکی و وبلاگ این یکی کشف کردم !

و این به این معنیه که اگر بررسی کنم احتمالا اون یکی تر ها هم دلشون میخواسته یا شایدم یه برنامه ای برای دیدنش داشتن که دیگه من همینقدرشو کشف کردم 

تمدد اعصاب

وقتی بیکار میشه میره یه گوشه زنگ موبایلشو عوض میکنه . . . .

البته با تصور اینکه غار تنهاییش عایق صوتی هم داره