همچنان بی خوابی

پوستم کنده شده و از بی خوابی نازک شده ام، روانم مشوش میشود و ناتوانم از آرام کردن شرایطی که گویا در آن همه چیز عادی است غیر از تحملش. بچه دارد دندان در می آورد و بد قلق شده است. دو تا دانه ی برنج کوچولو روی لثه هایش سبز شده وشیرین تر از قبل می خندد و لخند می زند.هربار با دیدن مروارید های سفید کوچولویش دلم می رود که چقدر دارد زود بزرگ می شود و حالا می خواهم برایش آش دندانی هم بپزم.

این روز ها مشغول آموزش خواب بودم که زندان ها جوانه زد و بساط همه چیز را به هم زد و خودش شد مساله ی بزرگ قابل توجه

باشگاه می رویم و ورزش می کنیم و چقدر که دلگرم کننده است وقتی می بینم وزنم دارد کم می شود و سایزم دارد به حالت اول بر می گردد

به شدت از تنهایی اداره کردن امورات بچه مشوش هستم. پدر بچه کجاست؟ سرکار

آخ که چقدر کفری م از این حضور بی کیفیت که وقتی خانه است هم گوشی دستش گرفته و بعدش هم یکبند دارد ثابت می کند که من هم همان اندازه که تو در مشقت به سر می بری دچار سختی شده ام

امروز داشتم بهش می گفتم ما در دو لیگ متفاوت زندگی می کنیم. تو در کانادا و من در قندهار به سر می برم. دیشب خیلی بی خوابی اذیتم کرد و امانم را برید و طاقتم را طاق کرد

بچه هر نیم ساعت یکبار بیدار میشد و انتظار داشت دوباره بخوابانمش و من که تازه چشم هایم گرم شده بود باید بلند می شدم تا آرامش کنم و دوباره در پیک بعدی همین ماجرا تکرار می شد و تا صبح ادامه پیدا کرد تا صبح شد

لابد او هم درد دارد که این طوری شده والا این خبر ها هم نبود و شرایط رو به آرامش پیش می رفت اما ناگهان بحران شروع شد

چیزی شبیه یخ بندان یا عود سیاتیک یا سرما خوردگی یا چه بدانم . . . چیزی شبیه پلوی شفته در مهمانی که هیچ جور نمی شود مدیتریتش کرد

بگذریم

دو سه شب بیشتر نیست و می گذرد

چشم هایم یه طوری شان شده که نمی دانم چی هست؟! کدر می بینم و دود آلود . بیشتر وقت های  صبح که بیدار می شوم انگار باید چشم هایم را بمالم تا باز بشود و بتوانم ببینم

دنبال پزشک اطفال فلوشیپ خواب می گردم

دنبال دوره آموزش خواب هم