ندید بدید

این آقاهه که داره کتاب رو می خونه هی میگه عزیز دلم! خیلی هم خشگل میگه!

بعد من برام تازگی داره هی میزنم عقب از اول گوش میدم

:)

تکنولوژی فکر

دارم کتاب صوتی تکنولوژِی فکر رو گوش میکنم

میگه ایمان داشته باش که همه ادما از نه قلبشون دوستت دارن

 . . .

پاوز میشم!

آخه میدونی! من پوستم کلفت شده

من یاد گرفتم ک منفعت طلبی غلبه میکنه به عشق

حالا یا باید کتاب را بی خیال شم یا پوستمو را دوباره نازک کنم . . .

لایه بردار سراغ ندارید آیا؟

D:

bella ciao

دیروز یه سری به هارد اکسترنال متروکه ام زدم

یه اهنگ ایتالیایی توش پیدا کردم

بگدریم که هزار بار گوش دادمش

هر بار بعد از تموم شدن نمی دونم من بلند شم دست بزنم

یا خواننده و گروه نوازندگان دارن کرنش میکنن

یه همچین تصوراتی

یه همچین اهنگایی

راز نهنگ ها

میگم اسمش چیه، این که نهنگ ها با هم خودکشی میکنن؟!

میگه خودکشیه دیگه

میگم میدونی رازش چیه؟

میگه حتما اونا هم دلشون گرفته . . .

آسیب شناسی یک سری اخمو

دارم فک میکنم که چرا ناراحتن

بعد میگم از دست من نباشه؟ نه بابا ب من چه

پس دنبال دلیل می گردم

شاید فهمیدن یکی مریضه، منم باید میفهمیدم خوب

شاید فهمیده باشن که هیچ صاحب خونه ای دیگه نمیخواد قرارداد خوه شو تمدید کنه، خوب  این که غصه نداره، خدا بزرگه

شاید فهمیدن یکی داره کار اشتباهی میکنه،نه دلیل نمیشه

شاید یکی قسمشون داده ب هیشکی نگن

آها فهمیدم

یحتمل فهمیدن تا ده روز دیگه دنبا تموم میشه حالا برای اینکه تو این ده روز هیشکی داغون نشه و زندگی روال عادیشو طی کنه دارن می ریزن تو خودشون و غصه می خورن و دم نمی زنن

فقط می بینی که خوشحال نیستن

شایدم یه ویروس ناشناخته رو کشف کردن که تازه به وجود اومده و اگه پخش بشه همه میگرن و یه بیماری خیلی وحشتناکه 

شایدم قراره مالیخولیا با زمین تصادف کنه

شایدم  . . .

اون قسمت تاریک وجود

چند ماه پیش این رو کشف کردیم

بعد دیدم این ترکیب هم خوب مشه

تازه یه بار میخواستیم بدعت به خرج بدیم و سنت شکنی کنیم و تو مجله یه دو صفحه ای درباره فواید قلیون و نحوه ی درست کردنش و انواع و اقسام توتون و تنباکو و زغال و  فوت و فن هاش بنویسیم و ترکیبات و متعلقات و جزییاتشو بیشتر شرح بدیم که متاسفانه دست تقدیر نزاشت و باعث شد یه مطلب درباره مضرات دود جاش چاپ بشه و وقتی ما خوندیمش ، خیلی متحول شدیم و ترسیدیم و تصمیم گرفتیم دیگه هیچ وقت مجله نخونیم!

این طوریه ها جلوی این کارهای تازه رو میگرن نمیزان ادم خلاقیت به خرج بده!

بعد دیدم این عکسه هست . . . منم هوس کردم  یه عکس از یه عصرونه ی ناگهانی بزارم!

دونقطه دی

فنچک

همون بچه هایی که وقتی ما بزرگ بودیم به دنیا اومدن و ما بغلشون میکردیم و ما براشون ادامس و بستنی میخریدیم و حال میکردن و بعد بهشون ریاضی درس میدادیم و بعد تو فیس بوک کانفرمشون کردیم که برن حال کنن ها . . .

همون فنچک ها حالا اومدن شعر عاشقانه ی دلسوخته شیر میکنن به چه عظمت

یعنی بزرگ شدن؟

پیر شدیم ها

پستم نمیاد

براش از پو، تعریف کردم میگه ماجراشو بنویس مطمعنم محشر میشه

با نمی تونم نگاهش می کنم

ماجراهای شرکت و تو سر و کله زدنا و حرف درست کردنا رو تعریف میکنم، میگه نمی نویسی پستشو؟

بازم با نمی تونم نگاهش می کنم

میخوام یه پست از پول تمیز بنویسم

یه پست از خونه ی امن

یه چیزایی مربوط به بوی ذغال و بوی ادمای کس و کار دار

یه چیزایی هم درباره ادمایی که پشت بقیه داستان درست میکنن

ولی این روزاحس میکنم که نوشتن از هر کار دیگه ای برام سخت تره

اصلا از پس نوشتن یه جمله هم بر نمیام

:(

بزرگترین نگرانی من

بزرگترین نگرانیم این است که قبل از تمام شدن نگرانی هایم دنیا تمام شود . . .

یه همچین نگرانی هایی

ویروس

همکارم مریض شده نیومده سرکار، رفته دکتر

-:دکتر گف چت شده؟

+: گف ویروس جدیده، ویروس گرفتی

-: خوب چرا آنتی ویروس نصب نکرده بودی؟

+: نصب کردم، آپدیت نشده بود

-: :)))

---

سوال نوشت: کدوم کانال رادیو رو توصیه میکنید؟ من هوس رادیو گوش کردن کردن . الانم دارم رادیو آوا گوش میدم»:)

منظورم اصلا آیدا نیست ها

از مصائب داشتن دوستای وبلاگی اینه که وختی خواهرت رفته و تو هم میخوای یه سری برنامه تازه واسه خودت بریزی و فلش و هارد اکسترنالتو اماده کری بری خونشون ازش سریال بگیری رفته با یه دوست وبلاگی تازه آشنا بشه . . .

:(

رمضان مبارک

غر نوشت!

یه سری ادما هستن که هر چی، هر چی که فکرشو بکنید ها!! براشون تعریف کنی میگن این که چیزی نیست!!!

اغلب این جمله ها با عبارت های زیر شروع میشه:

بازم خوبه که . . . این که چیزی نیست . . . تازه . . .

یعنی اونا نمی دونن که موقع مناسب برای ریز نشون دادن مشکل طرف همون وقتی نیست که به اندازه دنیا واسه یه چیزی ناراحته . . . اصلا هر چقدر هم کوچیک باشه!

عصر تکنولوژِی

زنگ آیفون طبقه ی ما را می زنند

یک نفر جلوی آیفون ایستاده و دارد سعی میکند تصویر توی صفحه را شناسایی کند و مرتب پشت سر هم تکرار می کند: کیه؟

یادآوری میکنم باید گوشی آیفون را بردارید  . . .

از بس همه چیز تاچ شده و همه تصویرها بی واسطه ی گوشی و هدفن منتقل میشود ها . . . 

مرثیه ای برای رفتن چیله

خواهر خانم با همسر محترم دیروزتر ها خانه ی جدیدشان را گرفتند، قرار بود بیایند ور دل من اجاره کنند که خیر سرمان دور هم باشیم که نشد و رفتند طرف های غرب و اون ور اون ورها. . .

خواهر خانم و چیله بالغ بر چهار ماه کمترک پیش من بودند و این مدت زمان مناسبی است تا فول آپشن به یک زندگی عادت کنی تا بی اینکه آن گلوله ی موهای فر در خانه ات ندود آرام نگیری و هر بار جلد کنی برای خانه رفتن تا وقتی بیدار باشد برسی و برایت پیشواز بیاید دم در . . . تا خواهر خانم آخر شب ها چای چند گیاه دم کند و لنگ هایت را بگذاری روی اوپن و با هم حرف بزنید  و . . .

راستش را بگویم وقتی دم در خانه دیدم که ماشین خواهر خانم پارک نیست هنوز امید داشتم، گفتم شاید بی ماشین آمده، اما وقتی کلید انداختم و دیدم آباژور صورتی چیله روشن نیست، همان که هر شب باید روشن باشد چون هر دو تایی شان از تاریکی میترسند، تقی بغضم ترکید 

برایش پیامک می دهم و قربان صدقه اش میروم که خدا کند هر کجا باشد خوش باشد

بعد دور خانه چرخی میزنم

هنوز ماشین و اسباب بازی هایش مانده

و کلی لباس که روی بند رخت خشک شده 

همه این چیزها مایه ی مسرت و شادیم بودند

دانه دانه گوشه ی سمت راستشان کلیک میکنم و دکمه ی دیلیت را میزنم تا خانه را بدون آنها تصور کنم

یاد دعواهامان

بحث و مشاجره مان

یاد مهربانی هایش می افتم

یاد آن روز

که برایم چای مخصوصش را دم کرده بود و روی اوپن محبوبمان بساط میوه تکه کرده و آجیل و  . . . چیده بود و تازه! قلیون دوسیب هم چاقیده بود، همان که دو تایی هوس کرده بودیم!میگم خدا منو بکش! می خنده میگه چرا؟؟؟ میگم دیگه حجت بر من تمام شد، خوشی از این بیشتر؟ بازم می خنده توضیح میده میگه دیونه خوشی که تهش این نیست و . . .

خلاصه که دیروز دلم می خواست خانه ام را بغل کنم و دو تایی های های زار بزنیم و اشک بریزیم

دو تایی برای خنده های چیله

برای بوهای مهربان غدا که در سرسرا می پیچد

برای تو سر و کله ی هم زدن هامان های های گریه کنیم و اشک بریزیم و غر بزنیم

نه اینکه ناراحت باشم که چرا رفت، کلی هم خوشحالم بالاخره پولشان جور شد و خانه گرفتند

نه اینکه ناراحت باشم چرا دور است

نه اینکه ناراحت باشم تنها شدم باز

نه

به خدا خودم هم نمی دانم

اما یک بغض لعنتی از دیروز که رفتم خانه و دیدم نیستند تو سینه ام سنگینی میکند

انگار حجم خانه تنگ تر شده باشد

انگار دیوار ها به هم نزدیک تر شده اند

انگار خانه دلگیر شده باشد

انگار تحمل خانه برایم سخت شده باشد

نمیدانم

اصلا نمی دانم

فقط خواستم بنویسم چون همیشه نوشتن بغض هایم را میشکند

مثل چرخ گوشت ریز ریزشان میکند و میریزدشان بیرون

بعدش دیگر سبک میشوم

انگار زاییده باشم