شهد شکر

تو اینستا نمیشه نوشت احه این چیزارو، یا فرض می گیرن داری پز می دی، یا نمیفهمن چی می گی و یا اون درصد کنی که حسی رو که به کلمه تبدیل کردی و نوشتی رو بک می دن غالبا از همین فضای وبلاگی هستن والا که همه شون !

شیرینک داره هفت ماهه میشه و ده یازده روز دیگه هفتش رو پر میکنه و چقدر ک شیرین شده، قند و عسل اصلا

فکرش رو بکنید که من تمام روز کنارشم و وقتی خوابه می شینم عکساشو تماشا میکنم دوباره و لذت می برم و چقدر هم که کیف داره 

از چشم هاش ستاره میریزه انگار 

وقتی رد نگاهشو دنبال می کنم انگار که چوب جادو رو تو هوا تکون داده باشی همین طور شهد و شکر و شیرینی تو فضا جاریه و من از تماشای شیرینی های شما سیر نمیشم 

شاعر میشم و برات شعر میگم 

قصه گو شدم و تا حالا صدتا قصه براش گفتم 

فصه ی سام قهرمان تو دریا، قصه ی سام کوچولو که تو قندون زندگی می‌کرد از بس شیرین و نبات بود و دوستاش چهارتا حبه قند بودن، ایم دوستاش ساجده مهلا و امیرهوشنگ و بردیاحسام و نازنین زهرا بود

یه روز بابا اومد در قندون رو برداشت چای شو با قند بخوره که یکی از دوستای سام رو برداشت و سام گفت عه بابا، این دوست من ساجده مهلاست، بابا حبه قند رو گذاشت سر جاش و یه حبه قند دیگه برداشت ….

قصه ی سام دریانورد، قصه ی سام در کوه، قصه ی شاهنامه ایه سام…و از تمام این نقش ها مشعوفم

از مادر بودن، از داشتن فرزندم مشعوفم

از آلالا آلبالو

آی پسر کوچولو

آلالا شفتالو

آی پسر کوچولو

خوابالو 

توپولو

کوپولو

زردالو شفتالو آلبالو 

پسرک سهم من از کامیابی است، از شهد و شکر و جادو

پ .ن:

البته که بی خوابی و خستگی همچنان به قدرت خوبش پایدار است