ورکشاپ شخصیت شناسی

پنج شنبه ای که میاد تو دانشکاه یه ورکشاپ دارم. مربوط به تیپ شناسی و شخصیت شناسیه یونگ هست که مدت زیادیه برام جالب بوده و کلی مطلب و کتاب ازش دارم و از چند وقت پیش دارم براش می خونم و سعی میکنم که این اطلاعاتو  درونی کنم تا بتونم منتقل کنم. 

تا حالا برای هیچ کاری اینقدر استرس نداشتم. حتا برای عروسی کردن !

مساله ی اصلی ای که ازش می ترسم اینه که همیشه برای توضیح دادن یه موضوع اصول کلی اون رو توضیح می دم و جزییاتی رو که به نظرم ساده است رو قابل اقماض و بی ارزش و فاقد اهمیت می بینم. مثلا من تنها کسی هستم که ممکنه بتونه کل فرآیند رابطه از دیدگاه یونگ رو تو کمتر از سه دقیقه براتون بگه! 

حالا دارم سعی کنم از مهارت های خود مهاری استفاده کنم ! دیدن جزییات هم درسی هست که قراره از این ورکشاپ بگیرم

درس دادن یه چیز، بهترین راه درونی کردنش هست 

انگار

 

برای من ای مهربان چراغ بیاور

تاریک بودم و بی انرژی. سیاهی قلبم رو مملو ساخته و راه نفسم بالا نمی اومد. فقط می خواستم یه جا بیفتم و ناله کنم و زار بزنم . کر کره های دنیا رو کشیدم پایین تا برم زار بزنم و دور بشم از همه ی آدما که برای من مرهمی نداشتن. هیچ کدومشون تو دست هاشون شمعی نبود و هیچ کدومشون رو نمی خواستم. فقط می خواستم غرق بشم و بیشتر فرو برم.

دلم میخواست بیشتر لوس بشم و بیشتر قهر کنم و هیچ مهم نبود که هیچ کسی هم نیست که منت کشی مو کنه و لوسی ای که کش اومده بود رو جمع و جور کنه. داشتم می رفتم  که برم تو غارم

اون وسطای خواب و بیداری یکی اومد سراغم. یکی که نه هیچ سودی و نه هیچ مزیت و نه منفعتی بهش نرسونده بودم 

قرار داشت، یه قرار کاری. به همش زد

اومد دنبالم و با تاخیر هم اومد و بهش گله کردم ک چرا دیر اومده

وقتی اومد دونستم که رفته برام یه هدیه خریده

بعدش یه فیلم خنده دار رو رزور کرد و منو برد سینما و برام قاقا لی لی خرید

بعدش هم هی قربونم رفت و گفت چ خوشکلی تو بچه 

میخواستم بگم  هی لعنتی چلچراغ دلت روشن که دلمو روشن کردی . . .