آقا معلم

در طول سفر بسیار کم و گزیده سخن گفته است، در حد یکی دو جمله. ناگهان موتور سواری از سمت راست سبقت می‌گیرد، مرد گویا متوجه نبوده تا به موتور سوار راه بدهد، موتوری صدایش را می اندازد روی سرش و داد و هوار راه می اندازد و راننده می‌گوید کارش اصلا قانونی نبوده و حالا نباید طلبکار باشد، موتوری که می بیند مرد بیراه نمی گوید ، حین گذشتن از کنار اتوموبیل فحش های رکیک و کش داری نصیب مرد راننده می کند و در شلوغی کنار گذر  آیت الله کاشانی گم می شود.

موتوری که می رود مرد آه سردی میکشد و می‌گوید چقدر ما بی فرهنگ شده ایم، چقدر عمیق و درونی بی تربیت هستیم و سرش را تکان می دهد.

برای اینکه کلامش بی پاسخ نماند می گویم آقا خودتان را ناراحت نکنید، متاسفانه مردم حالشان خوش نیست.

انگار حال مرد راننده هم ناگهان خراب می شود، در آن میل سکوت، می بینم که خودش را جمع و جور میکند و انگار که بخواهد از راز سر به مهری پرده بردارد، می گوید خانم من خودم معلم ادبیات بودم، پسرم عاشق کتاب خواندن بود، با هم هزاران کتاب خواندیم 

اما حالا که بزرگ شده، از کتاب خواندن متنفر است، می گوید من کتاب نمی خوانم، چون نمی خواهم شکل تو بشوم!

•

این پست را میتوانید در کانال یا در صفحه ی اینستاگرامم ببینید