نرمش قهرمانانه

 یک جایی بین مادری که میخواهد فرزندش را حمایت کند تا به خوبی بار بیاید و بالنده شود و بین زنی که میخواهد زندگی کند و جریان زندگی اش را ادامه بدهد یک دره ی عمیق هست که فقط نرم تنانه و گشتی گیرانه با یک نرمش قهرمانانه می توان از پسش برآمد (چه جمله بندی مضحکی شد) 

جایی بین زنی که میخواهد مادر خوبی باشد و از هیچ چیز برای فرزندش مذایقه نمی کند و همه هستی و توان و جانش را بی توقع در طبق اخلاص می گذارد با زنی که میخواهد زندگی کند یک پیچ بزرگ موجود است. 

زن میخواهد زندگی کند،  زندگی مشترکش را پیش ببرد و از پرتگاه فاصله برهاند،  میخواهد تناسب اندام و وزن اضافه اش را مدیریت کند،  دلش میخواهد کتاب بخواند،  گاهی چیزکی بنویسد،  در رویا نقاشی می کشد،  دلش میخواهد به سال های اوجش برگردد،  دوباره کلاس و شاگرد هابش به راه بشود،  دوباره یک طذاح گرافبک خبره باشد،  دوباره....  اما نمی شود.  فعلا فقط و فقط باید مادر باشد. 

این نرمش قهرمانانه همان چیزی ست که می تواند زن را نحات بدهد

کلاس جدیدی میروم ک توسط انجمن نقاشان برگزار شده است و محتوایش پرورش مربی هنر برای کودک و نوجوان است و پسرک را نزد پدرش می گذارم،  پدرش اما با بچه می رود خانه مادرش تا دست به جمعی چند ساعتی پسرک را سرگرم کنند

همین حد هم برایم سخت بوده اما نیاز دارم به روزهای در پیش فرو فکر کنم که چیزی غیر از یک مادر تمام وقت هم هستم

به موسسه ای که باید پیدا کنم که بروم برای ادامه تدریس

به اینکه گاهی پسرک را همراه ببرم 

به اینکه اطلاعاتم را درباره بچه ها بیشتر و بیشتر کنم

به فردا...