وقتی هیچ محاسبه ای جواب گو نیست

انگار که همه سفید ها تا ابد سفید می مانند و سیاه ها تاریک و سرخ ها هوس آلود و سیب در تمنای وسوسه 

انگار که دیوار ها فاصله می مانند و کلمه ها حرف فروخورده و کتاب ها دنیای کشف نشده 

آدم ها رهگذرانی پیاده و سواره که با رعایت فاصله از کنار یکدیگر می گذرند و چشم ها در نهان خانه ی شک و تردید و تزویر و امید دو دو می زنند

زمین همچنان استوار است و می شود هر روز صبح پرده را کنار کشید و گلدان گندمی را ورانداز کرد

انگار همه معادلات و محاسبات هر روزه با همان درصد از کسر و اعشار و سینوس و کتانژانت و دهم درصد در جریان است

 تا وقتی که مهربانی همچون رودی در رگ های خشکیده ی آدم جاری شود

انگار که باران رحمتی باشد بر همه بیهودگی ها و تاریکی ها . . . 

معجزه جاری میشود و شعله ای در میان سینه ات روشن می شود 

سفیدها می درخشند و سیب ها را می شود به دندان کشید و دیوار ها را پیمود و کتاب را را خواند و پنجره را زیست

انگار جزر و منها و ضرب می رود در سایه

---

پ.ن:

1- مریم از تو مسیح می بارد . . . مریمی . . . 

2- هر چیزی که خودتو خوشحال می کنه هدیه بده!