عایا من می توانم؟

به شدت احساس تنهایی می کنم 

اما تنها نیستم!

میخواهم بپرم و بروم 

اما در بند نیستم

میخواهم چیزی بسازم

اما دقیقا نمی دانم چه چیزی را

فقط می دانم اینجا ناراضی و کدر و مشوشم و باید بروم . . . کوله بارم را بردارم و بروم یک وری و یک کاری را شروع کنم که نمی دانم چرخش می چرخد یا نمی چرخد و بسیار زیاد ترس دارد شروع کردنش و بسیار زیاد اندوه دارد که چرا چند سال پیش شروعش نکرده ام و بیشتر اندوه دارد که خودم به روشنی می دانم که شروعش کرده بودم و خوب هم بود اما رهایش کردم و حالا  میدانم که باید این کار را دوباره شروع کنم.

 مثل استخر میماند که باید شیرجه بزنی و بعد وقتی تو آب بودی ببینی مختصات جدید چیست و کدام وری باید بروی

کاش آن وقت یکی بود نمی گذاشت برند کوچولوی نانازی ام را ول کنم، لابد حالا بعد از گذشت سالیان چیزکی از آن ساخته بودم . . . فکر می کردم شال  و روسری نقاشی کردن مسخره و بی نمک  و بی مزه است اما سخت در اشتباه بودم. در این گرانش چند درجه ای خیلی احتمال داشت بتوانم کار و کاسبی خودم و بساط خودم و عاقای خودم و نوکر خودم بشوم...

اما مثل ابله ها ولش کردم و آمدم تو فولان شرکت و بهمان شرکت دنده ی صد تا یه غاز عوض کرده و برای دیگرانی کار کرده ام که اکثریت غریب به اتفاق ماجرا را نفهمیده اند!

نفهمیده اند و نمیتوانند هم بفهمند که ویژگی بارز یک چیزی که تو خلق کرده ای چی هست و چی نیست.نمی توانند بفهمند که شعر می شود گفت در تصویر . . . می توان کلمه ها را با رنگ ها گره زد و پای پروازشان را پر داد تو آسمان چشم های آدم ها . . .

می می دانم که می شود . . .  اما می ترسم که نشود

می ترسم که جنگ ها و بازی ها و ناملایمت هایش از پا درم  بیاورد!

یا بازی را یاد نگیرم

یا در نیاید چیزی و از گرسنگی بمیرم

آخ  خدایا چقدر کار سختی است بریدن از جایی که جریان روزمزه و یومیه اش به راه است و ساختن جریان جدید که مال خودت باشد و جریان ساز باشد . . .

خیلی سخت است اما خیلی کیف می دهد . . .

یعنی می شود؟

عایا . . .

---

پ.ن:

دوستانی که از این کوچه رد می شوید بی زحمت لطف کرده و برایم بنویسید عایا از استارتاپ های کوچک اطرافتان خبر دارد و عایا از برند کوچکی که می خواهد کارهای هنری تولید کند خرید می کنید و اصلا چه چیز هایی می خرید و چند و چگونه و . . . .