مثل شکافتن پیله . . .

موفقیت های خنده دار کوچکی است اما فعلا لیست خوشحالی هایم شده این که عمو پورنگ فولان طرح را در صفحه اش استفاده کرده یا نقاشی ای که از گوگوش کشیده ام را خودش لایک کرده  . . .

نمی توانم خوشحالی نکنم اما خوب باید مثلا عصبانی باشم که چرا فولان طرح که وایرال شده را بدون نام منبع استفاده کرده اند و هیچ جای این هزار و چند جایی که تصویر نقاشی شده استفاده شد نامی از طراح آن نبود

من حتا در نهایت شوخی طوری از اینکه دوستانم فیلم و عکس هایی می فرستند که کارم در فولان شبکه ی تلویزیونی دارد پخش می شود ذوق می کنم

بعد همه میگویند پیگیری کن و فولان و  . . . اما من تلاش می کنم که متقاعد شوند که این طرح دزدی ها عادی است و نمی شود کاریش کرد 

بعد قسمتی که به آنها نمی گویم اما آمده ام یواشکی اینجا بنویسم این است که حس میکنم یک چیزی شبیه پیله را می شکافم و به دنیای بیرون که هوا و نور در جریان است راه پیدا می کنم و هورا هورا

یک چیزی شبیه انتظار برای تولد یا یک اتفاق خوب تو دلم هست که گمان می کنم اسمش ایمان باشد! و همان چیزی ست که حالم را خوش می کند. حالم را خوش می کمد در شرایطی که بعد از هشت ماه که چشم روی کارمندی بسته ام و تا حالا اندازه ی حتا یک حقوق ثابت یک ماه هم درآمد نداشته ام و با یه قرون و دو زار و  جهاد اقتصادی همچنان نا امید نیستم و می خواهم ادامه بدهم و می دانم که اتفاقی در جریان است

چرخ دنده ها درست کار میکنند و می چرخند پس لاجرم خروجی ای حاصل خواهد شد . . .

رویای پرواز

محاسبات پدرم که درست در نیامد و جنسش آن جور که می خواست ، جور نشد و من نه مرتضی شدم و نه مجتبی! بی نام ماندم تا خواهرم گفت میشه اسمش رو بزاریم پروانه؟

+: راستی چرا  اسمم را پروانه گذاشتی؟

-: فکر می کردم بزرگ میشی سوارت میشم پرواز می کنم