یک ادراک شیرین

گاهی می خواهم به خاک بیفتم و التماس کنم

امروز آنقدر شکسته و غصه دار هستم که این کار به راحتی از دستم بر می آید

از دیروز که بهار از پله ها سرخورد و افتاد و استخوان لگنش دچار شکستگی شد و با امبولانس اورژانس عازم بیمارستان شدیم و یک تنه شاهد بینهایت دردی بودم که به جانش می دوید و هیچ کاری، هیچ کاری از دستم بر نمی آمد

بیمارستان مزخرف با سردر زرد نارنجی در خیابان های ولنجک که هشت سال پیش داغ مادرم را با پاره کردن عروق خونی حاصل از سیروز کبد چندماهی جلو انداخت و هیچ کس حتا حاضر نشد حتا درباره کل ماجرا بحث کند و مسئولیت قبول کند وقتی جوجه دکترهای مدعی با کارد و ابزار سلاخی و صاحب حق برای تزریق و نمونه گیری های رنگ به رنگ جولان می دهند،  این وسط چندتا رگ اضافی هم پاره شود یا نشود که عیبی ندارد

خون ریزی حاصل از رگ گرفتن و آنژیو بند بیاید یا نه که فرقی نمی کند

بهار که دارد درد میشکد را نگاه میکنم

آن وقت پرده های اینجا آبی بود

با پتوهای آبی راه راه پلنگی خیلی زشت

که از دیر و دیوارش عفونت و چرک می بارید و از آسمانش نفرت چکه می کرد

دیروز اما پرده ها نارنجی شده بود

در و دیوار ها را با سنگ نفیس برزیلی روکش کرده بودند و سقف ها را با کامپوزیت های متخلل پوشانده بودند

اما آدم ها همان ها بودند

همان جنس برخورد

همان جوجه پزشک های مدعی 

همان بی محلی ها

همان بیچارگی در بیمارستان که حاضری لای مشت هر بهیار و کمکی و خدماتی اسکناس بچپانی که کمی هوایت را داشته باشند که دو زار از این وانفسا نجات پیدا کنی

این طوفان بی وقفه ی بی امانی که بیماری  . . .

که درد داری

و اینجا بیمارستان دولتی است

و همه چیز وقتی اسم دولت رویش می آید نازل ترین و فجیع ترین حالت ممکن را دارد

کم مانده بود با مامور اورژانس دست به یقه شوم که عاقا!!! نرو فولان بیمارستان ولی رفت

حالا بعد از گذشت یک روز و اندی از بستری بودنش تو همان اورژانس کوفتی هنوز هیچ تشخیصی نداده اند و هنوز بهار با هر معاینه ی هر پزشک و نیمچه پزشکی نعره میزند و می پیچد

دلم می گیرد

خیلی، به اندازه سالیان گذشته که تنهایی سپری شده، به اندازه هفت سال بی کسی و بی مهربانی

بعد می خواهم برای همه ی این ادم ها توضیح بدم که کارشان به خاطر همین چیزهاست که خیلی سخت است، به خاطر همن درک ژرفناک است که سختی کار میگیرند

که اورژانس یعنی همین

یعنی اگر یک ساعت دیرتر بیای دیگر هیچ وقت نباید بیایی

که اینکه کسی شلوغ کاری راه نی اندازد به معنی سالم بودنش نیست

آخرش هم به خودم فحش میدهم

همه اش به خاطر همان مامور اورژانس بود

که سرخر را کج کرد و رفت طرف ولنجک

والا آنقدر جاها هست

آنقدر جاها بود که برایت کرنش کنند و به دادت برسند و تحمل دردت برایشان ناگوار بشود و نه ابزار کار

حالم غصه دارد

و هنوز خشکم زده از ترس چشم های بهار که درد میکشید

یک گام بزرگ

برایم مهم نیست که آدم های آن شرکت این مطلب را بخوانند و به ذوق کردنم بخندند

برایم مهمتر است ک بگویم یک گام بزرگ برداشته ام

که یک شرکت معماری به همه کارکنان خانوم شرکت از شال های پروانه عیدی خواهد داد

اگرچه برای آن تعداد شال تخفیف خیلی زیادی هم گرفتند اما بسیار شاد و خوشحالم که کمی بیشتر کار کنم تا ده تا خانم محترم امسال یک عیدی خاص داشته باشند

این درد کهنه

سابقه ی درد مچ دست راستم بر میگردد به سال های آخر دانشگاه که آن موقع ها کلی مچ بند آدیداس و نایک سیاه و سفید برای التیامش داشتم

درد کوچولو با من همراه بود و پارسال ها در کلاس ریکی که مربوط به انرژی درمانی و ریکی دادن به اعضای مریض بود به استاد محترم گفتم که به جای اینکه دستم را مورد نوازش و  انتقال انرژی قرار دهم به دیوار های صاف ریز میکوبمش تا بلکم دردش کم بشود که کمتر هم میشد

بعد از آن مچ بند تجویز دکتر افروغ را پی گرفتم و چندتایی پماد و کرم که فقط در کوتاه مدت چاره بود 

این روزها دردک شده درد و گاهی از خشم و فشار سر به آسمان می ساید و رعد میزند به جانم

دنبال نرمش های التبام دهنده و آرامبخش موقتی هستم تا سرفرصت و بعد از عید بروم دل و روده اش  را بریزم بیرون و تونل تنگ و تاریک کارپال را با خاک یکسان کنم تا عصب های طفلکی مدیان یک نفسی بکشد 

بلاگر ها و جماعتی که کلیه اموراتتان با مچ هایتان می گذرد، بر شما واجب و ضروری است خواندن مطالب ذیل:

+

+

خواب سپید

خواب دیدم بره ی سفیدی در آغوش گرفته ام 

خواب دیدم یک کوکتف مولوتف دست ساز را پرت کرده ام میان هم همه ی زن های گشت ارشاد

خواب دیدم با با لگد در یک حرکت سریع  دهان گشاد رییس مغرورم را که حقوق معوقه ی یک ماه و اندی ام را بعد از چهار ماه هنوز نپرداخته خونالود میکنم

دیدم یقه ی مردک چاقی که عشوه گری میکند و مجری متملق و بادمجان دورقاب چین و لوس تلویزون است را گرفته ام و با نخ و سوزن لب هایش را کیپ کیپ می دوزم تا دیگر صدایش در نیاید

خواب بود . . .

میبینم که سر آن کارگردان سریال ملعونی که تلویزون با دادار دودور پخش میکند و پیام اخلاقی اش پرده نشینی زن ها و توجیه مردان برای هرز پریدن به بهانه ی کوتاهی همسرانشان است را بی وقفه به دیوار میکوبم

میبینم که آن ادم های بدی که بدی را آموزش و نهادینه میکنند را می تارانم

میبینم که گوش آن پلیس هایی که باید لای مدارک ده هزار تومنی بگذاری تا اعصابشان ارام شود را می کشم

دم آن جماعت که منتظرند شال و مقنعه ای پس برود تا روی برآمدگی های سینه ی یک موجود مونث خیره شوند را قیچی میکنم 

خواب دیدم آدم ها حواسشان به هم هست

حواسشان هست هوای هم را داشته باشند

دلشان تنگ میشود برای با هم بودن

کسی کسی را دور نمیزند

کسی همه چیز صاف و سفید است

کسی سرسپرده نیست و سرسپرده تر ها به عوج نرسیده اند 

خواب دیدم وقتی تلویزون را روشن میکنی تا یک سریال ببنی فقط یک سریال میبینی که اهدافش سرگرمی و در نهایت اشاعه ی اخلاق و شرافت و خوی انسانی است و لای هر صحنه اش هزار تا پیام سیاسی و عقیدتی و بینش کوکورانه گنجاندهه نشده 

خواب میبینم وقتی رادیو را روشن میکنم تا فقط موسیقی روی بشنوم فقط آهنگ میشنوم و نه هزار و یک خرعبل بیمارگونه که تهیه کننده و کارگردان برنامه ی مذکور دم سرسپردگی شان را تکان بدهند

خواب دیدم لیوان های آب با قرص های سفید تعصب و کوری مسموم نشده

خواب دیدم آب شیرین هنوز گوارا است

خواب دیدم غم بود

اما کم بود

. . .

چگونه یک شایعه ساخته میشود

آقای مدیر محترم واحد سراسیمه میگوید خانم منشی خیلی حالش بد شد، حمله بهش دست داد و غش کرد و  . . .

شوکه شده ام ک چرا؟ چی شد مگه؟

میگوید مگه نمدونید ام اس داره و . . .

یهو شوکه میشوم و کلی غصه می خورم که چرا وقتی حالش بد شده نبودم کمکش کنم. میگوید ام اس؟ مطمعنید؟

میگه ام اس، سرع یه همچین چیزایی و باز درباره غش و تهوع و  . . . میگوید و من هی شرمنده تر می شوم

نیم ساعت بعد کاشف به عمل می آید که ام اس در کار نیست! 

استاد یک پی ام اس  یکجایی شنیده بعد خودش هم بقیه اش را تشخیص داده

خوب شد نگفت به خاطر مشکل اس ام اس بوده!

:/

مرجان

من با حساب کتاب کار نکردم، نه با حساب اندازه وقت و اندازه رنگ و نه سختی طرح! بی حساب! دل گذاشته بودم که می خواستم دلت درگیر بشه . . . دل کاشتم که خواستم عشق درو کنم

این روزها هی غصه می خوردم چرا هیچ ری اکشنی از این عشق هایی که لای طرح ها و رنگ ها پنهان کرده بودم نیست

چرا هیچ کس ندیدتشون! یعنی نابود شدن؟ پس چرا هیچی از تاثرشون نیست؟

داشتم غصه می خوردم و فکر میکردم که لابد اثر نکرده،و داشتم ناامید میشدم که عشق بکارم لای نقاشی ها 

که امروز مرجان برام اینو نوشت: 

هر بار که شالم رو میندازم رو سرم و هی تو بدنه صیقلی و مثه آینه آسانسور به خودم نگاه می کنم ، اعتماد به نفسم میشه چند برابر . بعد دلم یه عالمه شال رنگی می خواد که بندازم سرم و برخلاف همیشه که از عکس خودم فرار می کنم ، هی به خودم نگاه کنم و پر بشم از حسای رنگی و خوب. مطمئنم وقتی نقاشی می کنی یه تکه هایی از احساست رو روی کارت جا می ذاری عزیزم ، شایدم یه تکه از قلبت رو . بعدم یادت میره برداری. خوشحالم برای این زوج که حتما تیکه های احساس تو رو که جا گذاشته بودی برداشتن و با اون زندگیشون رو شروع کردن. پروانه عزیزم ، وقتی بهت فکر می کنم تو رو با دو تا بال می بینم با یه چوب طلایی شبیه قلمو که دستت گرفتی و از سرش ستاره های طلایی می باره . مثه تصویر یه پری کوچیک مهربون.

چون دلم می خواد!

سوال سخت:

خبری نیست؟

سوال سخت تر:

هــــــنوز خبری نیست؟

سوال خیلی سخت تر:

چـــــــــــــــــــــرا آخه؟!!!

آخرین آپدیت

پو ، پا درآورده

اشتیاق

بیمار خنده های تو ام

بیشتر بخند

بیـــــــــــشتر بخند

خورشید ارزوی منی

گرمتر بیات

کرمـــــــــــــــتر بتاب

یک گزارش مبسوط 2

سلام آقای خدا

آمدم گزارش هفته را بدهم گفتم خیلی ناجوانمرادنه است که حال های بدم را غر بزنم خوب هایش را لالمانی بگیرم

آقای خدا خواستم بگویم من میدانم که حواستان هست و هوایم را دارید و گه گداری و گاهی هم زیاد زیاد نشانه و رنگ و کبوتر و عشق و شکلات می فرستید

من رسولان شما را خوب می شناسم 

دیشب که غصه ام شده بود و دلم مثل نی های مرداب خشک شده بود و حسیرهایش داشت میترکید، حس کردم که آمدی و گونه ام را نوازش دادی و بو کردی و رفتی

آن وقت که حسرت زده نشسته بودم و به برنامه های آینده ی دوستی گوش میدادم که هیچ کدام از آن پلن ها برایم متصور هم نبود آمدی و برایم یک مشت کانفت شیرین توی کاسه ریختی و چای دم کردی و داغ داغ ریختی در لیوان هایی که رویش فقط قلب دارد و بس

آقای خدا آن وقت که مریم در زد من حس کردم تو پشت دری و تویی که در خانه ام را زده و پشت آیفون میگویی باز کن پرپری!

آن وقت که دوستم زنگ زد و دلش گرفته بود و من روسیاه نتوانستم که دوای دل گرفته اش بشوم هم تو بودی که یادم آوردی که دلی به بودنم وا میشود

آن وقت که با چیله قطار بازی میکردم و دور میز و تلویزون و گلدان ها می چرخیدم هم تو بودی که مستم کرده بودی

آقای خدا خواستم بگویم که راست است که تنهایی خیلی سخت است

اما من می دانم که این شکلی الان هستم بهترین حالتی است که ممکن است باشد که راضیم کند و کم کمک جا می افتد و میدانم جایی پشت یک دیوار شاید بهترین هایت را برایم پنهان کرده ای تا همه راه هایی را که باید بروم و برسم به آنجا ها که باید 

آقای خدا خواستم بگویم حال من خوب است

گوشه ی چشمم گاهی از بودن شما نمناک میشود

خواستم بگویم بیشتر باشید

خواستم بدانید که من می بینم

نشانه ها را

رد گام هایت را 

رسولانت را

این شیرین ترین و قشنگ ترین چیزی است که چشم هایم قد دیدنش باشند . . .

یک نغمه گوش!

دنیا خیلی بزرگ است و همه چیز از شیر مرغ تا جان آدمی زاد از هر رنگ و طرحش یافت می شود مهم است که تو بروی و کشفش کنی و بعدش اهلی اش کنی و بعدش مال خودت کنی اش و  . . .

آن وقت دمبش را میگیری و می گذاری اش لای فیوریت هایت و هرچقدر بیشتر اهلی اش میکنی بیشتر دوستش میداری و آن آهنگ یا آن نقاشی یا آن هر چیز دیگر میشود چیزی سوای ماهیت اصلی اش که پاره ای از مفاهیمش را از تو و بودن تو می گیرد که اجزای تو را می سازد که مال خود خودت است

نگاهی سوای آن چه هست، نگاهی از اول! نگاهی که گاهی میبردت تا آنجا که به وجد بیایی

یک از تازه ترین کشفیاتم که آن را با شما به اشتراک می گذارم خواننده و آهنگ ساز و نوازنده ی خوش ذوقی  است که موسیقی خاص و منحصر به فردی دارد که دلنشین و متاثر از فرهنگی است که با دل هایمان مجاورت و موانثت عجیبی دارد

انتخاب شعر و تریکیب صدا معجون دلنشینی از آلبوم هایش ساخته که پیشنهاد میکنم حتما امتحانش کنید.

اطلاعات کافی برای معرفی سهیل نفیسی ندارم و دوست تر میدارم هر چقدر بیشتر با ترانه هایش انس میگیرم بیشتر بشناسمش

اینم لنک دانلود  یکی از اندازه ترین آهنگ هایش

+

نرو به زیر کار و بار دلبران گران نرو نرو نرو به زیر کار و بار دلبران گران خزان شدی و سست و زرد از کران تا کران

دلت چه شد دلت چه شد

به باد رفت

تمام ایده ها و آرزو ز یاد رفت

. . .

بیا ره توشه برداریم . . . قدم در راه بی فرجام بگذاریم

من اینجا بس دلم تنگ است و هر سازی که می بینم بد اهنگ است . . .

بد آهنگ است