خواب سپید

خواب دیدم بره ی سفیدی در آغوش گرفته ام 

خواب دیدم یک کوکتف مولوتف دست ساز را پرت کرده ام میان هم همه ی زن های گشت ارشاد

خواب دیدم با با لگد در یک حرکت سریع  دهان گشاد رییس مغرورم را که حقوق معوقه ی یک ماه و اندی ام را بعد از چهار ماه هنوز نپرداخته خونالود میکنم

دیدم یقه ی مردک چاقی که عشوه گری میکند و مجری متملق و بادمجان دورقاب چین و لوس تلویزون است را گرفته ام و با نخ و سوزن لب هایش را کیپ کیپ می دوزم تا دیگر صدایش در نیاید

خواب بود . . .

میبینم که سر آن کارگردان سریال ملعونی که تلویزون با دادار دودور پخش میکند و پیام اخلاقی اش پرده نشینی زن ها و توجیه مردان برای هرز پریدن به بهانه ی کوتاهی همسرانشان است را بی وقفه به دیوار میکوبم

میبینم که آن ادم های بدی که بدی را آموزش و نهادینه میکنند را می تارانم

میبینم که گوش آن پلیس هایی که باید لای مدارک ده هزار تومنی بگذاری تا اعصابشان ارام شود را می کشم

دم آن جماعت که منتظرند شال و مقنعه ای پس برود تا روی برآمدگی های سینه ی یک موجود مونث خیره شوند را قیچی میکنم 

خواب دیدم آدم ها حواسشان به هم هست

حواسشان هست هوای هم را داشته باشند

دلشان تنگ میشود برای با هم بودن

کسی کسی را دور نمیزند

کسی همه چیز صاف و سفید است

کسی سرسپرده نیست و سرسپرده تر ها به عوج نرسیده اند 

خواب دیدم وقتی تلویزون را روشن میکنی تا یک سریال ببنی فقط یک سریال میبینی که اهدافش سرگرمی و در نهایت اشاعه ی اخلاق و شرافت و خوی انسانی است و لای هر صحنه اش هزار تا پیام سیاسی و عقیدتی و بینش کوکورانه گنجاندهه نشده 

خواب میبینم وقتی رادیو را روشن میکنم تا فقط موسیقی روی بشنوم فقط آهنگ میشنوم و نه هزار و یک خرعبل بیمارگونه که تهیه کننده و کارگردان برنامه ی مذکور دم سرسپردگی شان را تکان بدهند

خواب دیدم لیوان های آب با قرص های سفید تعصب و کوری مسموم نشده

خواب دیدم آب شیرین هنوز گوارا است

خواب دیدم غم بود

اما کم بود

. . .