عکس العمل اشکی . . .

مادرشوهر خواهرک لاله اصرار دارد از دسر گیلاسی که برای دیدن نوزاد برده ام بیمارستان حتما مزه کنم چون قاعدتا به اکران عمومیش نمیرسم، صدایم می کند تو آشپزخانه و تند تند برایم یک تکه دسر در زیردستی میکشد و میگوید آن دفعه هم که چیز کیک گرفتی از گلویم پایین نرفت که خودت نخوردی . . . .

نمی دانم عکس العمل عادی هر آدم عادی دیگری نسبت به چینن رفتاری چی می تواند باشد اما من به مدت بیست و چهار ساعت چشم هایم نم داشت و به هر بهانه ای زرتی گریه کرده ام و دماغم را کشیده ام بالا . . . 

خواهر مهربانم با کلی زحمت نشسته ناخن هایم را لاک می زند و فرنچ میکند و رویش برق ناخن میکشد، به فاصله ی یک ساعت بعد شروع میکنم به کار نقاشی پست پایینی و وقتی کار تمام می شود و دست هایم را با اسکاچ میشورم تا رنگ اکرلیک از دست هایم پاک شود می بینم یکی در میان لاک ناخن هایم هم پاک شده ، خواهر خانم نگاهم می کند و میگوید پاک شده؟ 

با لب و لوچه ی آویزان می گویم اوهوم! محکم می گوید دوباره برات میزنم، آن حلقه ی اشک که طی بیست و چهار ساعت قبل بسته شده بود باز تنگ تر میشود و چشم هایم را می سوزاند

خانم همسایه از سفر  دو سه روزه شان آمده، برایم چای سبز آورده و مربا و کلوچه ، شیشه ی چای سبز هنوز از برکت خانم همسایه به وسط نرسیده و مجبور میشوم چای های خوش طعم را نصف کنم بین خودم و خواهرم تا سر کار هم مجهز باشیم! وقتی اندازه کردن ها تمام شود اشک صورتم را خیس کرده . . .