شنبه ای که مثل خواب بود . . .

چقدر خشگل شدی

چه آبی بهت میاد

پروانه چقدر دستات قشنگن

آدم با مادرش که بیرون میره حساب نمی کنه!

اما لاغر شدی 

قدر خودتو بدون دختر

ارزش کار تو بیشتر از این حرفاست

تو به خودم رفتی

کاش من همسایه ات بودم

میدونستم از اینا دوست داری

پاهای تو هم اندازه پاهای خودمه

چون آبی بهت میاد برات آبی گرفتم

این گوشواره به رنگ شالت هم میاد

برام بخون چی نوشته؟ عینکم نیست

آرام پز برای پختن خورشت عالیه

منم برنج کته درست می کمنم

دم کنی برای اینه که برنج وا نره

تو همیشه شیک بودی

---

بانوی یک شنبه ها یک مامان خیلی مهربان است که من سالی یکبار میتوانم ببینمش و اغلب یکشنبه ها برایش نامه ی نویسم!