برادران کارامازوف

بعد از تموم کردن همسایه های احمد محمود با اون فضای متضاد همسایه ها و بعدش زندون. برادران کارامازوف از داستایوفکسی رو دست گرفتم اما اون جور که پیچیده و سنگینه برام عجیبه. هیچ نمیشه باهاش صمیمی شد. 

خیلی حرف جدی بزنه اصلا آدم یه طوریش میشه که باهاش کنار بیاد . . .

خیلی هم گرون تومنیه اخه

شاه کلید طلایی برای رستگاری چیست؟

---

کامنت برگزیده

کتاب همسایه ها رو دوست نداشتم. وقتی داشتم کتاب رو میخوندم همزمان بود با اعتصاب کارگرهای هفت تپه که چند ماه حقوق نگرفته بودن. و مقایسه میکردم با ناراضیتی های شخصیت های این کتاب و به نظرم علت نارضایتی هاشون یک دهم وضع کارگرای الان هم نیست. و بعد که زندان رفت و مثلا از وضع غذا ناراحت بودن که نونش خشکه! مقایسه میکردم با مصاحبه هایی که از زندانی های تازه آزاد شده میخوندم و چه وضعی دارن تو زندانای الان مخصوصا زندان زنان. و این که زندانی های الان رو چه قشری پر کردن، مثل فعال محیط زیست ولی تو این کتاب طرف زنشو/خواهرشو (یادم نیست) کشته بعد نمیدونم چرا نویسنده مثلا انتظار داره خواننده همذات پنداری کنه با شخصیت داستان و مثلا دلش بسوزه به حال یه قاتل؟؟ یا صحنه اعدام پیرمرد قاتل با چه سوز و گدازی تعریف میشه!!!!! حداقل اون موقع کسایی میرفتن زندان که جاشون واقعا تو همون زندان بود!!! و موقع خوندن کتاب با خودم میگفتم روزی میاد این جواب پیف پیف کردنتاتون رو ما پس میدیم چه جورم پس میدیم احمقای بی لیاقت

---

پاسخ:

مش رحیم رضوان رو با چپقش کشته بود
چون چشم و گوشش می شنگید
و نویسنده بهش حق میده
بلور خانوم رو متهم می بینه
و البته تاریک ترین نقطه ی داستان اینجاست که من اخرش نفهمیدم تو تفکر خالد چه اتفاقی افتاد که این راه رو انتخاب کرد!
راستش نگرانم که واقعا قصه این طوری بود که گذری مسیرش ب کلانتری افتاد و بعدش با پندار آشنا شد و . . .
یعنی اصلا تفکری که اینا براش می جنگیدن رو نفهمیده؟
دوستمون یه قسمت زیادی از داستان رو با فانتزی سکسی با سیه چشم سر میکنه و . . .
بعدم تو زندون باز هم پندار خط می ده

این خیلی درد داره: