حیفم اومد خصوصی بمونه

سلام پروانه جان 
خوبی؟ احتمالا من رو یادت نمی‌یاد. سه چهار سال پیش یه مکالمه‌ی کوتاه داشتیم. ریاضی امیرکبیر می‌خوندم. 
شاید شماره‌ام رو داشته باشی هنوز. شماره‌ات رو داشتم، ولی خودم تلگرام فعال ندارم. این شد که این‌جا پیغام دادم. 
سال‌های زیادیه وبلاگت رو می‌خونم. از کارای هنریت تا خونه و ماشین خریدنت رو دنبال کردم. یکی دو بار هم پیغام دادم ولی کلا خاموش هستم. 
اما چند تا کار آخرت رو که تو اینستاگرام دیدم دیگه نشد پیغام ندم. خیلی عالیییی بود. اصلا سطح کارات فرق کرده. خیلی خفن شده. خلاصه کیف کردم. خیلی خوبه آدم ریزریز رشد کنه و کیفیت کارش هی بالاتر بره. بهت تبریک می‌گم و اعتراف می‌کنم حسودی‌م شد. 
کلی انگیزه گرفتم تو کار خودم تلاش بیشتری کنم و از پخته‌شدن کارام لذت ببرم. 
موفق باشی. 
پ.ن. دوست دارم اتاقت رو ببینم :)

---

سلام دوست قشنگم.

بعله که  یادمه! مرسی که برام نوشتی و یه عالمه مهربونی و حال خوب سر دادی تو دلم. تو ایسنتاگرام عکس خونه ام (والا دیگه حس مالکیتم به اتاق نیست الان بیشتر جای اتاقم خونه م مهمه) رو می زارم.  چه خوبه که دوستانی مثل تو دارم که این تغییرات رو از دور می بینن و برام می نویسن. 

بوس و تشکر زیاد بهت