وقتی خبر، تنها به یک معناست

بعد از نود و بوقی که از فک و فامیل پدری بی خبرم، دیروز ها ناگهانی دلم بسیار هوای دختر عمویم را کرد. تفاوت سنی مان قدر مادر دختری است البته اما هم را دوست می داریم . . . 

بعد از قربان صدقه های اولیه می پرسد خوب چه خبر؟ می گویم ارشد قبول شده ام و دارم درسم را ادامه می دهم.

انگار نشنیده باشد از دخترش و دو قلوهایش که تازگی به دنیا امده اند تعریف می کند که باید چند در روز کمک دخترش کند و  . . .و باز می پرسد خوب دیگه چه خبر؟

میگویم خانه ی کوچکی خریده ام.  میگوید مبارک بشه و حرف دیگری را پیش می کشد

چند لحظه دیگر باز می پرسد خوب دیگه چه خبر؟

این جاست که می خندم می گویم ! نه ! شوهر نگرده ام (می خواهم کارش را راحت کنم) و جفتمان با هم خنده مان می گیرد . . .