شکایت نامه

آقای خدای محترم

باشما هستم ها! بله! بیایین لطفا تکلیف من را روشن کنید! 

تکلیب من و دو تا خواهر هایم را و تکلیف برادرم را و تکلیف چیله را

و تکلیف دو قلوها را

و تکلف جوجه رژی مان را

ما این شب یلدا خودمان را کجا ببریم؟

خودمان را به دوش بکشیم و انار دان کنیم و برویم در خانه ی کی را بزنیم؟ هان؟ 

چرا مسئولیت کارهایی را که میکنی را قبول نمی کنید؟ چرا قصه ی آدم ها را یه جایی مثل کیسه ی سیاه زباله ناگهان برمیدارید و گره می زنید و پرت می کنید یک وری که این ور نیست. و می ماند سطل خالی و سفیدی که یک روزییی تویش کیسه بوده و البته آشغال

اوقاتم آنقدر تلخ هست که به این فکر نکنم که چقدر مثال نازینایی زده ام

اما اوقاتم تلخ است و طاقتم تنگ است و می ترسم از فردا که یلدا برسد. می ترسم که فردا شب بشود و ادم ها و  خنده ها و عکس ها و سفره هایی را ببینم که امسال نیست. تمام شده است انگار

می خواهم فردا را سر شب اصلا  از نه شب بروم تو رختخواب و بخوابم !

 لعنت به یلدای بی تو بابا . . .