26 مرداد 1363

بر خلاف سال های پیش امسال، پروانه برای خودش کادوی مختص تولد گران تومنی نخرید. 

به طرز عجیبی اما امسال تولدش لذیذ ترین و شادترین تولد عمرش بود.

 از نگهبانی شرکت تا همکارانم تا دوست هایم تا بقیه همه تبریک گفتند و مشت مشت عشق ریختند به کامم. 

آنقدر موج این احساسات این چنینی متنوع و جذاب بود که وقتی صبح داشتم می آمدم شرکت اگر زیر پل سیدخندان برایم پرچم زده بودند که هی فولانی تولدت مبارک هم تعجب نمی کردم! مثلا از جانب صنف تاکسی دارانی که هر روز صبح می رسانندت سر کار!

دیشب دوازده که گذشت و 26 مرداد شروع شد در خواب یا در بیداری کسی آمد دم خانه و دستم را گرفت و رفتیم تا جاهای خیلی دور و من هی می خندیدم . . .

گمان نمی کردم تولد بدون کادوی گران قیمت هم بتواند این قدر خوشحال کننده باشد

خانم منشی مان هم بغلم کرد 

حتا آن یکی خانم پ که مدیر فروش است 

و حتا آن یکی خانوم که خیلی جدی و مهم هم هست

همه این آدم ها  و تبریک ها امروز را آنقدر برایم پر انرژی کرده اند که حس می کنم می توانم تا خیلی بالا ها جست بزنم

از قنادی که بر می گشتم یکهو وسوسه شدم در جعبه ی بزرگ شیرینی را باز کنم و به همه تعارف کنم که بفرمایید ! بعد خودم را کنترل کردم و آدم واری آمدم شرکت و کریم شیرینی را پخش کرد

شب قرار است روژان بیاید دنبالم و برویم کنسرت همای! و من از الان ذوقش را دارم

فردا خواهن و خواهر و آقای برادر می آیند

پس فردا بهار

آخ خدا

دوستت دارم

چقدر زندگی می چسبد