از آرامش . . .

خیلی خنده دار است که که هشت تا بسته دستمال کاغذی و 12 رول دستمال توالت خریده ام،  چون از داشتن دستمال در گنجه احساس امنیت می کنم.

شاید به خاطر ین است که دستمال فرتی تمام می شود و وقتی دستمال نباشد ممکن است خیلی سخت باشد، وقتی دست دراز می کنی تا یک ورق دستمال برداری و آدامست را که به اجزای  سازنده اش تجزیه شده را بیندازی داخل سطل آشغال  و همان وقت می بینی، نع! جعبه خالیست و حتا احتمال وجود یک برگ ته جعبه چسبیده به جعبه را هم چک میکنی اما نه! هیچ امیدی نیست. باید از جایت بلند شوی و در بلندترین راه پیمایی ممکن تا خود سطل زباله طی طریق کنی.

ممکن است مثل جعبه ی پنبه که از پنبه خالی شد دستمال هم تمام شود و وقتی داری ریمل می زنی یک تکه اش بریزد زیر چشمت و وای از روزی که دستمال تمام شده باشد. آن وقت باید با تف و یا شاید هم با آب صورتت را پاک کنی و خدا می داند با دستمال چقدر راحت تر است.

اصلا چرا راه دور بروم شما سر نهار می بینی دستمال کاغذی تمام شده! سالاد انباشته از سس آبلیمو و هزار جزیره است و خورشت هم کلی آبدار است. شما محاسبه کنید با چه حجم و درصدی از پوشانندگی هر قاشق می شود این غذا را به پایان رساند در حالی که رودی از کنار لبتان جاری نشود و یا نه اصلا شما خیلی شیک هستید و نخود فرنگی را با هم با چنگال می خورید. چقدر این احتمال وجود دارد که کنج لب هایتان آغشته به روغن غذا نشود و ردی سرخ روی گوشه صورتتان بماند. خوب با گوشه ی آستین که نمی شود همه  مشکلات را حل کرد، (گوشه ی استین به صورت تخصصی برای بالا کشیدن مفتان است و بهتر است با جاهای دیگر قاطی اش نکنید)

خلاصه دستمال که تمام شود انگار کن که فاجعه ای رخ داده( البته در خانه ای که فاصله ای وجود دارد بین تمام شدن و شروع دوباره)

این است که حالا که اینجا در آشپسخانه نشسته ام و شیر قهوه ی غلیظم  را مزه می کنم (که از آخرین تتمه ی قهوه  درست شده) و می دانم که در کابینت زیر کانتر مقادیر متنهابهی دستمال کاغذی آرمیده که مراتب امتنان  آرامشم را فراهم می نماید.(یک بار آمدم پرده را بکشم کنار ها! از قضا خانوم همسایه هم آمده با اشتیاق و ظرافت مشغول آب دادن گل های باغچه است و از وقتی من نیت کردم بنویسم همین یک تکه ی جلوی پنجره ی من را آب داده و جم نمی خورد، خیر سرم آمدم سیگاری آتش بزنم و قهوه ام را قلوپ قلوپ سر بکشم  . . . )

علاوه بر دستمال کاغذی که وجودش باعث آرامش قلبی است (کیفیت ورق ها و نرم بودنشان هم در کفیت این آرامش دخیل هستند و مثلا اگر از آن ورق نازک ها باشند مثل آرامش کاذب می مانند و اگر از این سه لاهای نرمولی باشند آدم دلش قرصتر می شود).

البته وجود سیب زمینی نیز می تواند اعماق قلب آدم را گرم کند.

از روزی که لاله فرمول جادویی سیب زمینی تنوری با ماکروفر را یادم داد (حالا می نویسم برایتان) (خانم همسایه بالاخره پشتش را کردبه من) یک حسی شبیه به اینکه از گرسنگی نخواهم مرد نسبت به سیب زمینی دارم، این حس چیزی ست شبیه بیسکوییت کنار رختخواب وقتی زلزله بیاید. خوراک راحت و سریعی است و بسیار مهم تر اینکه خوش مزه هم هست.

البته من در خانه ای بزرگ شده ام که هیچ وقت برنج تمام نمیشد بلکه تابستان ها مادرم کیسه های برنج را در آفتاب پهن می کرد که جوجو نزنند، هیچ ذهنیتی هم نسبت به تمام شدن برنج ندارم و شاید اگر هفته ای چند وعده آشپزی می کردم ده کلیو برنج برای شش ماه کم می آمد اما فی الحال برنج چیزی ست که مثل نفت است، همیشه هست! برکت می کند گمانم! (در خانه ی بچه گی هایم  خیلی چیزهای دیگر تمام میشد ولی برنج تنها چیزی بودکه مثل ته نداشت)

علاوه بر دستمال کاغذی اعم از پاکتی و رولی و سیب زمینی چیز دیگری که باید در خانه باشد و حضورش احساس امنیت می دهد شیر کم چرب است. شاید که خیلی اوقات تتمه اش ترش می شود اما اگر نباشد جنسم جور نیست.

چند تا چیز دیگر هم در لیست آرامش دهنده ها هست که مهم ترینشان چیزی است که توصیه می کنم حتما بخرید و در همه جا هم یافت میشود.

ترکیبی جادویی از نخود فرنگی و هویج و ذرت! این ترکیب به صورت فله ای عرضه می شود و می توانید یک عالمه اش را بخرید و فریز کنید! (فله ای اش خیلی به صرفه تر است گمانم کیلویی 7 تومان)  این ترکیب خوشگل کننده و خوشمزه کننده و متنوع کننده است! استامبولی را به پلو یونانی بدل نموده و سالاد کاهو را در کسری از ثانیه به سالاد چوسان فسان (فقط یادتان باشد قبل از اینکه ترکیب را بریزید داخل سالاد یک دقیقه در ماکروفر بپزید) بدل می نماید. در ماکارونی شور و هیجان را همراه دارد و لازانیا را ژیگولی می کند و در جادویی ترین حالت می تواند با تکه های مرغ و سس رب گوجه خورشت کاری را برایتان بسازد و همه این ها انجام می شود به محض اینکه نیت کنید!(یاد کتاب دینی مان می افتم که از نشانه قدرت الهی می گفت که یدقدرت الهی می گوید شو و طرف هم میشود)

---

پ.ن:

1-دستور پخت سیب زمینی تنوری: سیب زمینی را با پوست (حتما  با پوست باشد) می شورید و گنده گنده خلال می کنید، انواع سس های خوش مزه و باب میلتان را می تپانید رویش (توصیه میکنم حتما از سس باربکیوی کاله استفاده بکنید و همچنین از سس کنجد عقاب استفاده نکیند) بعد هم نمک اودیه و بعد حسابی همش بزنید و ده دقیقه بگذاریدش داخل ماکروفر! و تمام! شما یک چیز باحال و خوش مزه پخته اید! در ادامه به دستور فوق دستی برده و ویراشش کرده ام به این ترتیب که بعد از پختیده شدن یک مشت پنیر پیتزا هم بریزید روی سیب زمینی ها و ده دقیقه هم  گریلش کنید! 

2- این پست دیشب نوشته شده و چون اینترنت یکهو قطع شده فردا صبح به ثبت رسیده می باشد!

3- دلم یک آرامش مجسم را بیشتر می خواهد البته

4- الهی قربون اونی که زنگ می زنه غلط  املایی های منو می گیره  برم  من :)))

5-  دلم پستش می آید همه را نصفه یادم می رود از بس کاهلی می کنم . . .