نهضت خلا

از آنجا که طبقه ی اول که واحد ما در آن مستقر است بر خلاف سایر طبقات تنها مجهز به یک باب توالت فرد اعلا آن هم از نوع سنتی و جادارش است و از آنجا که هفده نفر در همین طبقه مشغول به کارند و اگر سرانه ی مهندسی ساختمان برای ساخت سرویس بهداشتی برای تعداد افراد را در نظر بگیری برای هر شش هفت نفر یک سرویس لازم است در پی چاره جویی بر آمدیم.

 با یک محاسبه ی سرانگشتی معلوم می شود این توالت اگر فقط توسط بچه های واحد هم استفاده شود دو برابر و اندی مورد استفاده قرار میگیرد، بدین معنی که رندوم در تعداد مراجعات هر کس به دستشوییی باید در طول روز حد اقل یک بارش را باید پشت در بماند! 

حالا شما تصور کنید که علاوه بر دوستان طبقه ی همکف، بچه های بایگانی منهای یک و منهای دو هم از سرویس این طبقه بهرمند میشوند و شما تصور کنید که چه شادی عظما و روح بخشی در روح و جانمان شکل میگیرد وقتی می بینیم در توالت باز است و کسی هم خالی شدنش را نمی پاید!

و این چنین شد که بچه های طبقه به سرکردگی منشی واحد برای دستشویی یک کلید طراحی کرده اند که بین بچه ها میچرخد و کسی خارج از این حلقه نمی تواند از موهبت مستراح بهره مند شود و منشی واحدمان هم ولایت و سرپرستی کلید مورد نظر را پذیرفته اند و با افتخار به منصب ریاست بلامنازع مستراح منتصب شده اند!

حالا قسمت جالب قصه اینجاست که کلید مورد استفاده چی هست!

و آن کلید چیزی نیست غیر از یک فقره پیچگوشتی دوسوی دسته بلند! شما تصور کنید هر کس که می خواهد روانه ی توالت شود سراغ پیچگوشتی را میگیرد و بعد هم پیچگوشتی به دست از دستشویی بر میرگردند و در نهایت دوباره برمیگردد روی میز مسئولش!

البته در این اثنا یکی دو مورد هم ذکر شده که عامل خاطی در دستشویی جامانده و غارتگران به چپاول مستراح پرداخته اند و حق مسلم ما دوباره به اشغال تجاوزگران درآمده است

گاهی هم که میخواهند با احترام و ادب رفتار کنند دسته اش را لای دستمال کاغذی می پیچند و به هم تحویل می دهند و گاهی هم آقایان نم رویش را با جیب شلوارشان خشک میکنند و . . . 

خلاصه که به جایی رسیده ایم که با هم شوخی پیچ گوشتی ای هم میکنیم!

;)

---

پ.ن:

البته که بستن در دستشویی برای کسی که لازمش داره از بستن آب برای تشنه هم ظالمانه تر است، اما طبقات دیگر همه دو تا دو تا سرویس دارند! و دوستانی که وضعیت بحرانی رسیده اند کافی است یک طبقه بروند بالاتر