آزرده گی

بینهایت آزرده ام

روز اول که ساکنین طبقه بالا سررسیدند کلید پریز های چراغ های حیاط برای روشنایی که در خانه بود از کار افتاد و دیگر نمیتوانستم چراغ های حیاط را روشن و خاموش کنم، روز های بعدی باغچه ویران شد و باریکیو جای گل ها و سایر رستنی ها را گرفت و تنها چیز کاشتنی همان ردیف شمشاد بود که جلوی پله های ورودی طبقه من به حیاط کاشته شد و من برای ورود ب حیاط باید از یک سد شمشادی عبور میکردم

گفتم من که زیاد حیاط نمیرم پس چرا گیر بدم بهشون و سکوت کردم

امسال تابستان کابوس عدم امنیت داشتم از بس با فک و فامیل می‌ریختند تو حیاط و بساط به راه بود

چیزی نگفتم خودشان آمدند گفتند مهمان خارجی داریم میخواهیم خوش باشد

آخه مصبتو شکر

مهمون سه ماهه بی وجدان؟

خواهرم از لای شمشاد ها راه باریکی باز کرده بود و گاهکی سرمیزذ داخل حیاط که تازگی ها یک شمشاد پرتغالی جای آن راه باریک هم کاشته اند

چند وقت پیش ها، گوش شیطان کر ذوقشان شکوفا شد و کلی سبزی کاشتند در برهوت حیاط اما به یک  دلیل مجهولی همه سبزی ها هم خشکید. خواهرم سیب زمینی های پلاسیده را سوا میکند و میبرد تو خشکی باغچه می کارد، از غذا سیب زمینی ها ب شدت جولان میدهند و سبز میشوند و هرکدامشان نیم متری قد کشیده اند و کلی سبزی و طراوت همراه آورد اند!

یک روز میبینم سبزی بته های سیب با خاک یکسان شده و هیچ خبری ازشان نیست، پیگیر که می شوم کاشف به عمل میاید که مهمان طبقه فکر کرده علف هرز است از همین رو کل بته های فلک زده را از ریشه دراورده انداخته دور

اصرار برای سبز نبودن حیاط از هرگونه علف هرز حتا و نادیده انگاشتن سنگ ریزیهای دور بته ها که مرزی حایل شده بود همواره جزو نقاط تاریک ذهنم در این ماجراست

علی ای الحال همچنان سکوت کردم که طنش ایجاد نشود، وقتی خانه ات فاقد عامل ذکور است و چه و چه و چه.... سکوت کردم و به جای چنگ و دندان نشان دادن ظرف آش رشته ی تعارفی فرستادم بالا 

گاهی خیال میکنم روزی چشم ها باز میشود!

روزی این همه سکوت دیده میشود که تحمل کردم، ک دندان روی جیگر گذاشتم و سکوت کردم و خواستم فقط دوستی بماند و احترام

اما جواب نداد

هیچ وقت نمیدهد، هیچ وقت برای هیچ کس

آزرده گی همچون زنگ آهن است

اولش که باشد با یک ورق سمباده صفر و شاید یک زدوده میشود و میرود پی کارش، اما وقتی  کهنه باشد بنیان برانداز است. مثل کودتا می‌ماند، ناگهان نشط میکند و ناگاه همه جا را متاثر از خودش میکند

کاش یک بار می‌فهمیدند که حیاط مال منم هست، اما اگر نمی آیم و  یا کمتر میایم از سر لطف است که مجبور نشوند برای بستن دید پرده های حال و خواب ها را کیپ تا کیپ چفت کنند

کاش یک بار می‌فهمیدند چقدر آزرده ام، وقتی با روی گشاده سلامشان را پاسخ میدهم

اما همه مسئله همین جاست

در برابر سکوت و اشاره های کوتاه من، پایین پله ها دیوار آجری ای سردر آورد که وقتی به عنوان. مستأجری ک خانه را امانت در دست دارد و به صاحب خانه اطلاع دادم، آنها چونان انگیخته شدند که همان وقت زنگ زدند ب همراهم که چرا به صاحب خانه اطلاع داده اید!؟ ما دیوار را کشیده ایم که مشتری ها از خرید خانه منصرف شوند

ای عجبا

این خانه از روز اول قصد فروش داشت ک راه ورودی با شمشاد کور شد؟ که برق حیاط را فقط برای واحد خودتان مجاز دانستید؟ 

قصه ی آزردگی و کدورت سر درازی دارد

اما همین بس که بهترین چاره این است که نگذاری بماند

همان وقت که دردت آمد لب بجنبان و بگو

نگذار توده ی زنگ تیشه باشد بر ریشه ات

تیشه ی سکوتی چندین ساله که نگفتن هایت خوره شود و جانت را بفرساید 

خانه در حال فروش است و من خوشحالم که میروم

خوشحالم که نهایت چند ماهی می مانم و رد میشوم

میگذرم و هیچ وقت برای هیچ کدام از آدم های این طبقه نخواهم گفت که... 

رد شدن گاهی آسان ترست