هر چی تنها تر میشی دنیا تو رو کمتر میخواد

اولش بگم ک عنوان پست هیچ ربطی ب خودش نداره اما چون از اون چیزاییه ک از اول صبح یهویی افتاده رو زبونم و هی هی میگم . . . دیگه اومد دیگه!

الان ک من دارم می نویسم لاله و آیدا رفتن دارن خونه می میبنن، یکی از دوستامون می خواد یه جای تازه بخره و از اون ور هم آیدا هم سر اجاره ی کمر شکن یک ملیون و کلی ممکنه با صاب خونه ی محترمه اش به تفاهم نرسه و من هم ک مدت هاست دلم می خواد از این خونه بلند شم.

حالا ته ته دلم هی میگم چی میشه ک همه مون، من و آیدا و لاله و خواهرک لاله بریم تو یه محله خونه بگیریم. بعد فاصله ی خونه هامون دو تا کوچه چهارتا کوچه باشه؟

بعد اونی ک حال داره برای همسایه شون هم نون تازه بخره

بعد اون یکی ک کیک تازه میپزه یه برششو هم واس یکی دیگه ببره

بعد اون یکی ک میخواد بره ی وری بچه شو بزاره پیش یکی

بعد با هم عصرا برن تو ی پارک بشینن و حرف بزنن و گاهی یکی درمیون اون یکی ها رو بپیچونن

گاهی برای هم ظرف غذای تعارفی ببرن

گاهی با هم برن بچرخن

گاهی ک دلشون گرفته چند تا ادم دم دستشون باشه

کلی جا باشه برای بودنشون

کلی ادم باشه ک نزدیک همن

بعد یکی نتونه خونه بگیره تو محل بقیه تو در و همسایه و بنگاه بسپرن براش تا بتونه و بیاد

و هزار یه فکر دیگه که دوست دارم تا تهشو ادامه بدم و جزییاتشو ببینم

بعد تو دلم یه چیزی مثه دکمه ی اینتر رو فشار میدم ک بشه بشه خدا جون بشه

الان خونه من طبقه ی زیر همفکه اما کلی نورگیر و روشنه، یه خوابه است اما خیلی بزرگه و کلی جا برای ژانگولر زدن بهم می ده

دوستش دارم اما در واقع این بزرگ بودنشه ک منو اذیت میکنه

حس میکنم وقتی خونه بزرگه تنهایی ام هم بزرگ میشه . . . بزرگ و بزرگتر و همه جای حال و پذیرای و سرسرا و راه پله ها رو پر میکنه.مثل یه موجود سیال بزرگمیشه و همه جای خونه رو پر پر میکنه و کش میاد 

جاهای دیگه شو دوست دارم، آجر بهمنی های کنار دیوار و کانتر آشپزخونه و پنجره های بزرگی ک رو ب حیاط باز میشن رو دوست دارم

اما از اینکه همسایه طبقه بالایی با تعمد اونقدر ب پاپیتال های بیچاره آب نداد ک خشک شدن نارحتم، یا اینکه دسترسی به چراغای حیاط را از طبقه من کور کردن و تنها جایی ک یه چیزی کاشتن جلوی پله های طبقه من به سمت حیاط بود که به عبارتی راه پله ای ک به حیاط می رسید رو با سپر شمشاد بن بست کردن!

از اینکه وقت و بی وقت میان تو حیاط و من باید اونقدرررر پرده های خونه رو کیپ کنم ک حتا لای درزش هم باز نباشه چون در غیر این صورت داخل خونه و به عبارتی حریم خصوصی ام ب خطر می افته و کلا احساس عدم امنیت می کنم نارحتم

همسایه های خوبی هستن اما خیلی کباب دوست دارن و به جای درخت یاس یه باربکیو جا گذاشتن و کل سیب زمینی هایی ک خواهر خانم تو حیاط کاشته بود رو از ریشه در آوردند و انداختند دور چون در آن برهوت حیاط فکر کرده بودند بوته های سیب زمینی علف هرز هستن! و علف هرز ممنوع

اصلا بی خیال

افتاده ام به غرغر

طفلی ها خیلی هم ادم های خوبی هستند و هی هی هوای من گردن شکسته را دارند و خیلی شده سر بزنند و برایم سوغاتی می آورند

اصلا بهانه ی من همسایه ها نیستند 

تازه شنیدن صدای خانوم طبقه بالایی ک عینهو روشن شدن پیکان می خندد هر دفعه کلی مرا به وجد می آورد و بلافاصله، یاد آن رفیق هم دانشگاهیمان می افتم ک وقتی می خندید همه ی کلاس بر میشگتند نگاهش میکردند و غالب اوقات از خنده اش به خنده می افتادم و وقتی به شباهت بلامنازغش با استارت ژیان پی بردیم همه کلاس انتظار گرم شدن موتور را میکشدند تا کی بشود ک استارت بزند

آقای اسدی هم ک خدابیامرز شده و پرستارش هم رفته کیش زندگی میکند

خانم قدیمی هم غالب اوقات با یادداشت های بی ربطش روی اعصاب بود رفته کانادا 

نمیدانم 

ب صاب خونه ک زنگ زدم گفت نگران نباش و این نگران نبودن در حالی است ک خانه در رهن بانک است و 250 ملیون تومن بدهی دارد و هر آن ممکن است ملک به مزایده گذاشته شود و فروخته شود و من نم دانم دقیقا در چنین شرایطی وقتی آقای صاب خونه خودش رفته و دو هفته مهلت گرفته چطور می تواند خیال مستعجر فلک زده را جمع کند ک نگران نباش از بابت خانه!!

یعنی یه چیزی تو مایه های زپلشک ها

حالا ک زنگ زده ام ب صاب خونه میگه قصد فروش خانه را دارد و با این قیمتی ک خیال فروش دارد عمرا طبقه بالایی ها خریدار بشاند و یک صاحب خانه ی غریبه ب معنی بلند شدن بلادرنگ من از خانه است و بر خلاف همسایه طبقه بالایی ک احتمالش زیاد بود اگر خریدار باشد، من سر جایم بمانم

خلاصه ک شما فکر کنید دهن ادم از چند جهت امکان سرویس شدن می تواند داشته باشد و ندانی ک چه قرار است بشود و با تبشیر و انذار روزگار بگذرانی و توکل کنی ب خدا ک تا امروز ک گذشته لابد از این ب بعد هم می گذرد

این وقت های این طوری ک یک عالمه استرس و اضطراب میگیرم و نمی دانم چ میخواهد بشود و چ کار می خواهم بکنم یاد حرف لاله می افتم ک می گوید حناق ک نیست! آره حناق نیست و همین ک حناق نباشه یعنی می شه پاسش کرد

مثل حکم می مونه

و تو نفر آخری هستی

ادم های قبل تو مدعی هستند و مایلند ک دست را جمع کنند و هر کدام دانه دانه ورق هایشان را میریزند

اما اینکه نفر آخر چی بریزد و چ کار کند همه چیز را تعیین میکند

حالا من نشسته ام و منتظرم ببینم صاب خونه چ خواهد کرد! فروشنده هست یا نه!

همسایه طبقه بالایی سرکیسه را شل می کند تا علاوه بر دو واحد دیگر این یکی را هم بخرد؟

خریدار آینده ی خانه فصد دارد خانه را اجاره بدهد یا ندهد و اگر بدهد چند؟

و دست اخر هم خودم نشسته ام

ک دلم می خواهد تنهایی خانه ام از یک ادم پر شود و حالا ک پر نمی شود یک خانه ی کوچولوتر بگیرم ک همه جا تنگ تر و کوچک تر باشد