هوس

ب هوس افتاده ام

آنقدر ک دلم می خواهد بروم آن حلقه ی ملعون از آن ازدواج کوفتی نافرجام را از کمدی ک رویش چها تا قفل دارد برداردم و بچپانم تو انگش دوم از دست چپم

و صد بار از خواب بیدار شوم و انگشت هایم باد کرده باشد و حلقه تنگ تر شود بر آغوش انگشت

آن چونان که نتوانم حتا قلفتی دمش را بگیرم و بکشمش بیرون

هوس کرده ام

هوس ساعت اسپیریت پهنی که با حلقه ی الماس ست باشد

ساعتی ک نشان کرده بودم و دست هر کسی ک میدیم آدرس میگرفتم از کجا خریده و هزار بار خواستم ک پیدایش کنم اما آخرش نشد ک نشد

انگار سوزن شده بود ب انبار کاه

نایاب

و آن روز ک با رویا در ساعت فروشی تندیس همان مدل را دیدم آن چنان جیغ کشیدم که هم فروشنده و هم رویای بیچاره آنقدر ترسیده بوند ک مجبور شدم یک ساعت عذر خواهی کنم و قصه ی عشق یک طرفه ی بین من و ساعت را بریشان تعریف کنم 

ک چقدر گشته ام تا پیدایش کنم

و البتنه هیچ کدامشان نفهمیدند ک دردم چی بوده برای جیغ زدن

و تا وقتی که با موجودی صفر با چنگ و دندان پول جور کردم و همان وقت ساعت را خریدم نقهمیده بودند یک نفر چقدر میتواند دیوانه باشد

حلقه ی الماس را هم از جواهر فروشی نبش میدان ولیعصر خریدیم

با عشق عنترم راه افتادیم و از تجریش و ستار خان و کریم خان و قائم را دوره کردیم تا سرانجام حلقه ای ک بتواند دل مرا ببرد پیدا کردیم

حلقه کار کرده بود و معلوم بود سفارشی ساخته شده و وقتی مرد جواهر فروش حلقه را برایم آورد و من انداختمش توی انگشتم تا یک ساعت بعدش تنها چیزی ک میدیم همان انگشت دومی از دست چپم بود

آنقدر ک دستم را بالا تو هوا گرفته بودم و انگشت های بغلی را کشیده بودم کنار و حلقه و انشگت دوم را تا میدان انقلاب ک پیاده آمدیم همان طور ورانداز کردم و مثل برق حلقه، برق زدم

وقتی فهمیدم آدم زندگیم را اشتباهی گرفته ام و دیر زمانی به انتهای قصه ی مشترکمان نمانده اولین کاری ک بعد از عکس برداری از تکه های دوست داشتنی خانه مان کردم این بود که حلقه را محبوس کردم

حلقه ی الماس رفت و بین جوراب های چرک و  کش های وا رفته و کریپس های مو در طبقه ی اول دراور جا خوش کرد

ساعت هم مدت کوتاهی بعد از اون ب ناوگان دی ورس ها پیوست

آنقدر ماند تا باطری اش تمام شد و جان داد

یک سال بعد وقتی خواهرم جنازه ی ساعت پهن اسپیریت را میان جعبه سیاه ش پیدا کرد و دوباره برایش باطری انداخت و انداختش دستش دیگر من اصلا نمی شناختمش

انگار ن انگار همان او بود ک من برایش مثل آژیر آتش نشانی وسط پاساژ تندیس جیغ کشیده بودم

انگار ک یک مدل باشد از هزاران مدل دیگر اسپیریت

دور و غریبه

بی هیچ قصه ی مشترکی

و انگار ن انگار ک با حلقه ی الماس در دست های من چ خود نمایی ها ک نکرده بود،و چ جفت زیبا و جذابی بودند برای هم

چ دوست های خوبی ک نبوده ایم

حالا بعد از گذشت این همه سال دلم برای هر دو شان تنگ شده

ساعت را نمی دانم کجا گذاشته ام

حتما دوباره باطری اش تمام شده و خوابیده

و حلقه هم لابد با همان دو تا تیکه طلای دیگر دست حاج آقاست

و من اینجا

هر سه تامان جدا افتادیم از هم

چ زندگی ها

چ قصه ها

های های