میز جدید من!

از نزدیک های صبح درگیر عوض کردن میزم بودم تا همین الان!

میز قبلی دم در اتاق بود و به هزار و یک بهانه دوستش نداشتم، اما از وقتی همکار ایزویی مان رفت خارجه ما هم زاغ سیاه میز لب پنجره ی شیشه دودی ای اش را زدیم تا بالاخره پس از گذشت مدتی امروز موفق شدیم جول و پلاسمان را جمع کنیم و بیاییم سر این یکی میز.

جالب است بدانید از تمدید قرارداد سه ماهه ام مدتی کمتر از دوهفته مانده و هنوز هم هیچ حرفی برای تمدید نزده ام  و در این بل بشوی مدیرعامل عوض کردن و تعدیل نیرو و ده ها عامل تهدید کننده ی دیگر که مثل سنگ به میز قبلی میخ کوبم کرده بود و امروز سرانجام بعد از چند ساعتی جابه جایی و گردگیری و . . . صاحب یک میز جدید با موقعیت استراتژیک پشت پنجره شده ام که وقتی سرم را از پشت مونیتور بلند می کنم برگ های گلدانی که شبیه بنجامین است را میبینم که بسیار مزید امتنان و خوشوقتیمان گردیده است.

همکار ایزویی از کبوتر ها می ترسید و وقتی بعد از نهار خرده نان یا برنج لب پنجره می ریختیم و کبوترها هجوم می اورند و برای تکه های نان تو سر و کله ی هم می زدند کیش شان می کرد و می ترسید بنده خدا، اما اگر یک دلیل قاطع برای این جابه جایی داشته باشم همین منظره ی جادویی است که در فاصله ی کمتر از یک متر قابل رویت است و همانا دیدنی ترین نمای  ممکن است در این شهر دود گرفته که همه پنجره هایش هم به نماهای خاکستری و آسمانی بی رمق باز می شود.

علاوه بر کبوتر چاهی ها، گاهی کلاغ ها و گنجشک ها و بعضا سارهای سیاه هم میهمان سفره ی پشت پنجره مان می شوند و موهبت تماشایشان را نصیبمان می کنند.

میز قبلی را هم تر و تمیز کردیم و کشوها را خالی و دستمال کشی کردیم که اگر چه پس از این شخص دیگری قرار نیست که آنجا مستقر شود اما از آنجا که جای قبلیمان بوده، تر و تمیز و مرتب به عالم تجرد و بی سرنشینی ملحق نمودیم.

علی ای الحال الان بالغ بر ده دقیقه است که پشت میز تازه مسکن گزیده ایم و اولین کارمان هم هوا کردن همین پست پیش رویتان است.

جابه جایی که تمام شد دست هایمان را حسابی شستیم و یک لیوان چای داغ ریخته و پشت میز نشستیم. به لیوان چای نگاهی انداختم و خیلی جدی پرسیدم خوب حالا جات خوبه؟ راضی ای؟ و بلافاصله جواب دادم که اوهوممممم!

---

پ.ن:

1- دستم به قلم نمیرود . . . ناگفته پیداست که خوب نیستم! بعضی وقت ها بهتر است بعضی روزها هیچ جا با هیچ عنوانی ثبت نشوند تا زودتر به فراموشی سپرده شوند . . .  

2- من خوبم! ممنون از همه کامنت های احوال پرسی  . . .

3- :)