آخر قصه

ما واقعیت ها رو دیدیم

دیدیم چه قدر ننگ است

چقدر سنگ و چقدر شرنگ . . .

دیدیم که دنیا توسط پول اداره می شود و نه اخلاق و نه شرافت

عجیب بازار مکاره ای است

ما دیدیم که دروغ و تزویر می شود قانون

ریا می شود عرزش!!!

و گوسفند بودن ایده آل

دیدیم کاخ های آن چونانی را که در کنارش پیرمرد کارتن خوابی دیشب در سرما یخ زده

ما  آن کودک افریقایی که دنده هایش از گرسنگی بیرون زده را دیدیم

و کنارش سفره های هفتصد رنگ گردن کلفتان 

خورده شدن حق مثه شکلات مغزدار را دیدیم

و جویدن گردن آدم ها مثل جویدن آدامس اکالیپتوس اربیت که برای دندان ها مفید هم است

چکاندن گلوله در مغز اولاد مردم راحت تر از چکاندن لیمو ترش روی بشقاب نهار را تماشا کردیم

دیدیم که خوردوهای برقی ماندگار نشدند چون مافیای صنعت نفت چاله اش را کندند

دیدیم که مردم می میرند و با ریه های مزمحل شده زجر می کشند و صنعت زورش میچربد 

دیدیم که مردند

کشتند

رفتند

ما دیدیییم که دزدان دست کردند تو جیب مردم و دزدهای کوچک از دزد های بزرگتر دزدیدند و دزدی شد شغل شریف و معیار 

ما دیدیم که تملق و چاپلوسی بالاترین مهارت دنیاست که با درا بودنش به هیچ مهارت دیگری نیازی نیست

ما دیدیم

دیده ایم

چشم هایمان پر است

حالا . . .

بی زحمت  . . .  یکی بیاید یادمان بیاورد که صبح که شد چیزی هست که ارزش بازکردن پلک هایت را داشته باشد

یکی بیاید بگوید دنیا آنقدر ها هم تنگ و تاریک نیست

یکی بیاید بگوید اخر قصه ی رستم و سهراب جور دیگری تمام می شود

بگوید کلاغ قصه این بار رسید

وقتی باورمان این شده است که کلاغ قصه این بار نه تنها نمی رسد بلکه این بار با کامیون حمل زباله تصادف می کد و نخاعش صدمه م یبیند و از گردن فلج می شود و تا اخر عمرش در خانه می خوابد و جوجه های یتیمش که قبلا پدرشان هم ترکشان کرده از گرسنگی می میرند و  . . .