چاره ای نداشتم جز اینکه بنویسم . . .

یک اقای مغرور و مدعی ای را در نظر بگیرید که خیلی سخت میشود که کسی را تحویل بگیرد و دو کلامی حرف بزند! با یک زاویه چهل و پنج درجه پشت میز و چشم های خیره به مونیتور در تمامی ساعات کاری که بعدا میفهمی آخرین ورژن بازی های شرکت را هم ساپورت میکند. 

طراح صنعتی است با آخرین ورژن نرم افزار طراحی قطعات هواپیما (کاتیا) قوطی طراحی میکند!

یک حلقه ی پت و پهن الماس هم دستش است و با دختر های شرکت هم هی احساس متاسفم من قبلا ازدواج کردم رد و بدل میکند!

ارتفاع بلند ترین نقطه اش از کف زمین یک مترو پنجاه سانتیمتر است، وقتی راه می رود صدای پاشنه هایش مثل کفش های تق تقو بلند است و قر مختصری هم در قدم هایش مشاهده میشود

چشم هایش سبز است و پشت سرش به اندازه ی یک دایره ی متوسط کچلی دارد، در عوض جلوی موهایش را بلند کرده و دسته دسته موهای بلندش تاب خورده و یکی از تاب ها همچین فر دار شده است و دو پیچ پی در پی دارد که دقیقا بر قله ی رفیع سر مبارک واقع شده است

شلوارهای نخی می پوشد اما  قضا و قدر طوری رقم خورده که باسن نازنین همچین قولومبه بشود بیاید بالا و از ریزترین جزییات حتا خط شرت هم بشود به صورت پابلیک حض بصر برد!

برای فصل سرما یک جلیقه ی کلاه دارد بافت، بالای پیراهن می پوشد که انحنای یقه و متعاقبا لوندی کلاه به گونه ای است که هر بار از زاویه دیدم عبور میکند، ناخوداگاه مغزم فرمان می دهد دنبال پرنسس بگرد! تازه سر شانه ها هم کمی بلند است و چون لباس زیادی روی چوب لباسی مانده حالا باز هم بی واسطه از روی شانه ها رو به بالا می ایستد!

خیلی احساس خجالت زدگی و شرم میکنم که این ها را پشت سر همکار محترمم می نویسم

اما چاره ندارم چون اگر نمی نوشتم یحتمل یکی از همین دفعه ها که دنبال پرنسس می گشتم پقی میزدم زیر خنده و آن وقت  . . .

---

پ.ن:لابد او هم یک دختر دماغوی مزخرف که با بقیه نمیجوشد و اصرار دارد صبح ها قهوه بخورد و مثل غربتی کفش هایش را در می آورد و روی صندلی اش چمباتمه می زند  و . . .  را زیاد می بیند!

D: