زایمان های پیش رس

در این که شرایط فعلی خیلی ها را حامله کرده و چیزی نمانده که مردم بزایند زیر بار این همه فشار شکی نیست، اما نکته ی جالب فرارسیدن موجی از این زایمان پیش رس در برابر بهت و تعجب جماعتی است که می گویند آستانه ی سکوت و همچنین آستانه ی درد مردم بالا رفته است و هر بلایی هم که سرشان بیاید دم بر نمی اورند.

یعنی همان روز که جای افزایش بیشت و پنج درصدی کرایه های تاکسی هشتاد درصد که چه عرض کنم، گاها صد و بیست درصد افزایش رخ داد و کسی دم بر نیاورد.

همان وقتی که بهای شیر و ماست و پنیر و سایر مواد لبنی همچون هواپیمای جت آتش کرد و پرید و به هوا برخواست و تنها ردی از خودش در خاطرهایمان گذاشت و رفت و کسی دم بر نیاورد . . .

همان وقت که قیمت هزار و یک قلم کالای دیگر دو برابر و سه شد و همه فقط نظاره کردیم و عبور کردیم و خدا را شکر کردیم که هنوز می توانیم نان بخوریم و خورشتمان اگر گوشتش کم باشد یا نباشد، هم عیبی ندارد . . .

همان وقت که در برابر این افزایش های چندین و چند درصدی حتی یک پاپاسی به حقوق یکی از ماها اضافه نشد که شاید کم هم شده باشد و با همان گردش مالی پیشین باید بحرانی مضاعف بر دوران سابق را پاس می کردیم 

مثل این ماند که دنیا پیشرفت کرده و جلو رفته و ما با زمان پیش نرفته ایم، انگار کن از خوابی چند ده ساله بیدار شده ای و میبینی همه چیز عوض شده و تنها چیزی که مثل قبل است درآمد یا همان میزان ورودی جان برای مقابله با این همه بحران است که اینک این جان را یارای مقابله با بحران ها و نیروهای خصم و دژخیمی که به غیر از ورقه های تا نخورده ی اسکناس کسی را نمی شناسند نیست.

زمانی که دیگر چهار تا قرص مسکن و آرام بخش هم جواب ندهد به این همه دادخواهی بی جواب که هر روز و هر روز اعماق جدیدتری از این فاجعه ی جان کاه رخ می نمایاند که کسی را در این کارزار یارای هم سانی بین عرضه ی جان و تقاضای آن نیست . . .

زایمان های پیش رس اینک یکی یکی از راه میرسد و خدا می داند که والد بی شرف این آبستنی های ناخواسته چگونه از پس این موج فاجعه بر خواهد آمد . . .