بعد از اندی

الان دقیقا شانزده روز و  سه چهار ساعت است که آن یکی خانه ی ما را قفل و کلید زدند و فیلتر کردند تو چشممان. آن یکی وبلاگ هم بیشتر دردسر بود چه مدیریت و نوشتنش چه کامنت گذاشتنش . . . دیروز که این یکی پیج را آپ کردیم گمان می کردیم همه ی رفقا و دوستانمان در توفان این خانه به آن خانه شدن هایمان پریده اند و تنها مانده ایم . . . 

خلاصه اینکه ذوق زدیم از دیروز که دیدیم اماری به راه است و کامنت ها ی مهربان و عشقولانه از دوستان می رسد . . .

هیچی دیگه . . . همین

خواستیم بگویم سرمان خوش شد 

دمتان گرم

:)

---

پ ن : فقط مانده قطار لینک دانی هم بیاید سر جایش . . .