دزد

کلید را که در قفل در چرخاندم متوجه شدم کسی در خانه بوده، در اتاق ها باز بود و چراغ ها روشن. با ترس و بهت در اتاق خواب را که نیمه باز بود، باز کردم. داخل اتاق انگار که زلزله ای رخ داده باشد، یک گرگ وحشی را در اتاق محسور کرده باشی و در را بسته باشی! همه کشوها و کمد ها بیرون کشیده و محتویاتش ریخته شده بود روی زمین. پرونده ها و اسناد و مدارک و لباس ها و بدلیجات و لاک و فرش و جعبه های داخل کمد در هم ریخته شده بود روی زمین. جعبه ی کوچکی که در آن اندوخته ی کوچک طلاهای مادر و یادگاری های پدرم را نگه می داشتم تاراج شده روی زمین دیدم و همان وقت فهمیدم چه اتفاقی افتاده است. چند ثانیه طول کشید تا مغزم به زبانم دستور بدهد که دزد! دزد آمده . . .

شیشه شکسته شده بود و کسی که برای دزدی وارد خانه شده بود با پریدن از پنجره (رد کفش هایش هنوز روی تخت خواب مانده و من نمی توانم روی آن تخت بخوابم) وارد حریم خانه شده بود و هر چیز ارزشمندی که در کوله ی خودم جا شده بود، برده بود.

این پست فقط برای این نوشته شده است که اقدامات پیشگیرانه انجام دهید. از نرده دار کردن ایوان ها تا حفاظ در و نصب دزدگیر ! نمی دانم آمار سرقت افزایش یافته یا نه اما این چند روز و تردد در آگاهی و کلانتری و  . . .  به روشنی نشانم داده که وقوع حوادثی این چنین خیلی نزدیک است. سرقت گوشی هم که بیداد می کند!