این شکلی

کاغد های باطله ای که یک رویشان سفید مانده را جمع میکنم و نگهشان می دارم برای چک پرینت یا میدهم شان به کسی که استفاده کند و دور ریز نباشند این شکلی حس می کنم تنه ی پیر چنار دوهزار ساله ای را نوازش می کنم که اره را روی گردنش گذاشته اند و هیچ حواسشان نیست چندین و چند سال دارد و چقدر نازک دل و مهربان است

هر بار که میروم دستشویی حواسم هست از یک تکه بیشتر دستمال کاغذی برای خشک کردن دست هایم استفاده نکنم

این شکلی حس میکنم در جنبش عدم قطع درختان عضویت فعال دارم

پلاستیک های فریزری که صبح ها درونشان ظرف غذا، لقمه ی نان و پنیر و گاهاً میوه میگذارم را دور نمی اندازم و تا می کنم و لای جیب کیفم نگهداری می کنم تا حداقل دو بار مصرفشان کنم

این طوری حس می کنم دشت وسیع زباله ای که پر است از کیسه های پلاستیکی کمی کمپشت تر میشود و شاید راه نفس زمین کمتی بازتر شود

کیسه های خرید میوه و سوپرمارکت و یا شاپینگ بگ های تبلیغتاتی را دور نمیریزم و ریز کابینت آشپزخانه نگهشان میدارم و برای دور ریختن زباله ها از کیسه های جدیدی با عنوان کیسه ی زباله استفاده نمی کنم

این شکلی حس می کنم زمین شاید به اندازه یک ثانیه بیشتر زنده و سالم بماند

لبه های چقر و سفت نان لواش را برای پرنده ها ریز ریز می کنم و ته مانده ی نهار را به جای اینکه بخورم که تمام شود به خورده نان ها اضافه میکنم .

این شکلی حس می کنم ادم ترم

می دونی من نمی تونم فقط بشینم و تماشا کنم، این شکلی حس می کنم بدم، بی خاصیتم بی فایده ام  . . .  گاهی هیچ کاری از دستم بر نمیاد، نه می تونم دست کنم تو جیبم و خرج کنم نه می تونم کسی رو شاد کنم نه می تونم اتفاق درست کنم و نه حتا می تونم خوب باشم، این جور وقتا که میرم تو غار خودم و حتی جامو میدم تا دیگرانی که مایل هستند سرجام بشینن و با همین کارای کوچولوی بالا که نوشتم حالم بهتر میشه