بالاخره زنگ زد

دیروز عصری وقتی از در شرکت بیرون آمدم و داشتم از وسط بی آر تی های خیابان ولعیصر رد میشدم تلفنم زنگ خورد و آن ور خط صدای زنی بود که من بارها و بارها در ذهنم تک تک جمله هاش را شنیده بودم و اینبار اما واقعی بود و این جمله ها آنقدر برایم تکراری بود که حتا سر و صدای محیط و تردد اتوبوس ها نتوانست مانع شنیدن یک کلمه از همه چیزی که زن آهسته آهسته میگفت بشود

تماس از شرکتی بود که بسیار علاقمندم آنجا کار کنم و یکبار برای مصاحبه رفته بودم و بعدش هیچ خبری ازشان نشده بود  . . .

حالا زن داشت می گفت شنبه برایتان یک قرار ملاقات با مدیر مارکتیگ می گذارم و لطفا نمونه کارهایتان را هم بیاورید

یک چیزی در دلم هی وول می زند و نمی گذارد ارام بگیرم

فضای شرکت ی از آن حرف می زنم جایی است که ادعایی دارد و شعارش برای جذب نیرو جذب کسانی است که فعال و پویا و رو به رشد هستند و بنا به تنوع محصولات و گستردگی فعالیتشان کلی کار متنوعی گرافیکی دارند و من دلم بد جوری می خواهد که آنجا کار کنم!

از الان هم خودم را آماده کرده ام که به مدیر مارکتیگشان بگویم که الان هم جایی کار میکنم که تقریبا همینقدر حقوق میگیرم اما مشکل اصلی ام این است که گرافیک را دوست دارم و اینجا کار جدیدی برای انجام دادن نیست و اگر انجام شود استفاده و چاپ نمی شود 

می خواهم برایش یگویم که عاشق گرافیکم و عاشق فضایی هستم که آنقدر جا داشته باشد که بال های خیالم را باز کنم و خلاقانه در آسمانش پر بزنم . . .

ولی باز هم دلم یک طوری است و آرام نمی شود

یک هیجان ضایدالوصفی نوک انگشت هایم را می خاراند و میان سینه ام تالاپ تولوپ راه انداخته

برایم دعا کنید

من آن کار را میخواهم!!!! برایم دعا کنید . . . 

برایم انرژی ها خوب و مثبت بفرستید . . . 

بهترین حال دنیا نصیبتان

با یک روز تاخیر