رویای پرواز

محاسبات پدرم که درست در نیامد و جنسش آن جور که می خواست ، جور نشد و من نه مرتضی شدم و نه مجتبی! بی نام ماندم تا خواهرم گفت میشه اسمش رو بزاریم پروانه؟

+: راستی چرا  اسمم را پروانه گذاشتی؟

-: فکر می کردم بزرگ میشی سوارت میشم پرواز می کنم

همچین کامنت هایی

نوشته هات الهام بخشن. اگر یه روزی کتاب چاپ کنم و کتابم معروف شه حتما تورو به عنوان منبع الهامم معرفی میکنم. 

ممنونم ازت

---

لحظه ای که دندان را می کند، انگار چکش خورده تو صورتت!

نویسنده: مریم

لحظه ای که دندان را می کند، انگار چکش خورده تو صورتت!

مردن آدم ها برای ما مانند کشیدن دندان است. در ابتدا جای خالی دندان درد و خون ریزی و تورم و التهاب دارد و شرایط به کلی غیر طبیعی است، کم کم با آموکسی سیلین و مسکن درد کاهش یافته و آرام می گیرد و دردی که در ابتدا ذوق ذوق می کرد و در لحظه کشیدن حتا مانند سوت کر کننده  ی قطار دم گوشت بود رو به کاهش می گذارد و زمان مانند کیمیا گر قهاری که از هیچ طلا می سازد ما را شفا می دهد و التیام می یابیم.

جای خالی دندان روز های اول آنقدر دیده می شود که شاید یکسره با زبان جای خالیش را در دهان لمس کنی  اما کم کم دندان های دیگر حرکت می کنند و نزدیک و یا دور تر می شوند و جای خالی به صورتی که در ابتدا بوده باقی نمی ماند.

و در نهایت همه چیز عادی میشود.

به نبودن دندان عادت می کنی و خالی جایش را می پذیری و زندگی ادامه دارد.