روز نکاری

 من در دفتر فروش ، قسمت آتلیه گرافیک یک شرکت تولید و بسته بندی محصولات پروتئینی کار می کنم  که انواع گوشت و و مرغ  و ماهی و میگو و . . . محصولات فرآوری مثل انواع کباب های مزه و  . . . محصولات فرآورده مثل همبرگر و شنیسل منجمد و . . . . را تولید و پخش  میکند.

لاله کار را یکسره میکند و اعتقاد دارد در یک قصابی کار می کنم!

حالا دیروز ها برای عکاسی از مراسم روز دامپزشک رفته ایم کار خانه شرکت و ساعت ها تیریک تیریک در سالن مرغ و گوشت و سردخانه لرزیده ام و عکس گرفته ام  (دمای معمول در این فضا ها 5 درجه سانتگراد و در فضای سردخانه هم زیر صفر است)  از انجایی که پوشیدن چکمه در دراز مدت سخت بود کاور کفش پوشیدم که متاسفانه عایق آب نبود و شما تصور کنید آب کف کارخانه ای که کفش مملو از خون و ذرات ریز دمبه است برود تو کفش و جورابتان و البته به خاطر لوکیشنی که داخل سالن انتخاب شده برای مصاحبه دوستانی که از شبکه پنج برای برنانه اقتصاد ایران آمده بودند و ما هم باید از کل  این مراسم عکاسی می کردیم بر هم نخورد.

این شد که  بعد از پایان ساعت کار و مراجعه به منزل شاهد شیر آب جدی ای بودم که از دماغم سرازیر شده  و قصد بند آمدن هم نداشت

چای گرم و زنجبیل و چند تا قرص سرماخوردگی خوردم اما افاقه نکرد

فردای آن روز با جمیع علایم یک سرماخورگی کاری از خواب بیدار شدم و هر چه کردم نای بلند شدن نداشتم و این شد که سرکار هم نرفتم

بعدش تو گروه عزیزان دل که من خواهر بزرگه و خواهر وسطی هستیم استمداد طلبیدم برای اندکی سوپ و البته مراجعه و همراهی برای ویزیت پزشک

بعدش هم در خیالم تصور کردم حتما یکنفرشان دو ساعت پاس می گیرد و قبل از دکتر رفتن بساط سوپ را به راه می کند و میرویم دکتر و بعدش هم سوپ آماده در خانه به انتظار نشسته است

اما خوب این طور نشد، اگر تماس خواهر وسطی برای اینکه بروم و چیله را از مهد بگیرم چون خودش تو کلاس گیر کرده را بیخال بشوم این طوری شد که بلند شدم کشان کشان رفتم دکتر! دکتر های بیمارستانی که خواهرم در آن مشغول است(خود بیمارستانشان تخصصی است)  پزشکان اورژانس غالبا پزشک عمومی هستند 

یک تجویر دگزا داشتم و چند ورق سرماخوردگی و یک شربت سینه

بعدش هم آمدم خانه و برای خودم سوپ پختم

هنوز هم شیر آب بند نیامده

و سرفه هایی که مثل طوفان کاترینا همه جای ادمم می لرزاند