روز نوشت

با یک حجم خواب آلودگی (ساعت 3صبح  خوابیدم)  و اراده ای در هم شکسته (هزار بار تصیم گرفتم نخورم و باز می خروم) و تصمصم هایی پرپر شده غرولند کنان و ناراضی از همه چیز ملولم.

گلدان گلی را که تازه گی ها زیاد دیده ام که با مخمل و چسب اندود م یکنند و به خریدار بنده خدایی که چشم هایی گرد شده که این دیگر چه جور گیاهی است می گویند که خوب این گیاه طبیعی است! و بعد که برای گیاه طبیعی و عجیب غریبش خوب بازار گرمی کرد و فروخت گیاه بیچاره می رود تو دوران نقاحت و بعدش هم جان به جان آفرین تسلیم میکند.

انگار کن در یک سیاهی محض نه نور باشد و نه هوا گیر افتاده باشی و آن تو از استمرار این شرایط می میری .  . .  امروز دیدم گلدان بیچاره اگر چه سعی کرده بودم مخمل و چسب روی برگ هایش را بکنم اما اوضاعش خوب نیست و همه برگ هایش هم ریخته غصه خوردم . . .

با مشورت معلم یوگا قرار شده یک روز در هفته را خام گیاه خواری کنم و از قضا آن روز همین شنبه است که دیروز در تعطیلات آخر هفته شکم چرانی مفصلی نموده ام. نمی دانم چقدر ممکن است تاثیر داشته باشد اما حال و حس خوبی می دهد .

از طرفی هم که من عاشق سینه چاک میوه ام و میوه و سبزی خوردن در طول روز برایم آزار دهنده نیست و می تواند خوشحالم هم بکند مخصوصا که یک روز است . راستی سفارش کرد بادام و فندق خام هم در طول روز بخورم . . .

میخواستم راجع به سیب بنویسم.

مثل برنج می ماند و بودنش در خانه خیال جمعی می دهد و واجب و الزامی هم به نظر می رسد، اصلا بین میوه ها سیب آنی است که باید باهاش ازدواج کرد، امن و سالم و قابل اطمیمنان و با انعطاف پذیری بالایی که میشود بسیاری چیز های خوش مزه باهاش درست کرد.

خوب وقت نکذاشته ام والا سوره ای در باب سیب هم نازل می کردم از بس که کرامات و معجزه دارد .

صبح شنبه ی  سنگینی است و نمی دانم چرا این حجم سنگینی روی دوشم مانده است . . .

صبح بخیر

و سلام خورشید!