این جور هم می شود دید

نامهربان ترین آدم های زندگی مان، بزرگترین هدایا را به ما می دهند

این آدم ها هستند که از بهشت و سکون و امنیت هولمان می دهند بیرون و باعث می شوند که تکان های اصولی بخوریم و جای بهتری برای ایستادن پیدا کنیم که به یقین جای بهتری است، از جای قبلی . . . اما غالبا ما دوستمان را به خاطر می سپاریم و از آنها متنفر می شویم. دوستانی که زخم هایمان را لیسیده اند و التیاممان داده اند اگر چه با این کار جلوی حرکت رو به رشد را نیز متوقف کرده باشند . .  .