روبی از همه قسمت هایش باحال تر است

اکثر روزهای شنبه و  دوشنبه که خواهر خانم کلاس دارد چیله را من از مهد می گیرم

بعد از یک روز که خوشحال نبود و قرار شد هر کاری که دلش میخواهد انجام بدهیم تا حالش بهتر شود، حالا تقریبا روال شده که بعداز ظهرها را باید صرف فعل خوش گذرانی کنیم.

خوش گذرانی یعنی پرسه زدن در پارک ملت

دادن نان به مرغابی ها و گوزن ها و گاهی بزعاله ها

خوردن سیب زمینی سرخ شده

غذا دادن به گربه های پارک

استفاده از همه لوازم ورزشی پارک

تاب سواری

حل کردن خانه ی پازلی

خریدن یک چیزی مثل تخم مرغ شانسی

خودرن ذرت

دویدن در پارک و گاهی  بر عکس راه رفتن

تارگی ها هم با روباه کوچوکی آشنا شده ایم که خانه اش در یکی از کنج های پارک که منتهی به پارکیبنگ نیایش می شود زندگی می کند و سیب زمینی سرخ شده را فقط بدون سس دوست دارد و وقتی برایش غذا می ریزی برای بچه هایش هم غذا می برد. من و چیله خودمان بچه ها را ندیده ایم اما آقایی که قبل تر از ما به روبی غذا می داد گفت که روبی (اسمش را هم همان آقا بهمان گفت) پنج تا بچه دارد و برای همان هاست ک یکسره می رود و می  آید و غذا می برد

حالا دیدن روبی هم هر بار قسمتی از خوش گذرانی هر باره مان شده است.

حس خوبی دارد وقتی تلاشم را می کنم که دخترک خوشحال باشد و هر بار که می بینمش مثل کک بالا و پایین بپرد و بگوید امروز کجا می رویم خاله؟ خوش گذرانی تعریف مشخص و واضحی برایش دارد  و جالب است که جدی جدی هم خوش می گذرد . . .