بازگشت به زندگی عادی . . .

بعد از مدتی نزدیک بر دو ماه امروز پزشکان معالج گفتند حاچ آقا در صحت و سلامت کامل به سر می برد و با اندک مراقبت های دارویی و پرهیزهای دارویی می تواند زندگی عادی اش را داشته باشد.

دیروز بعد  از مدت ها حاج اقا و حاج خانوم را سوار کردم بردم دردر! و بابا با پاهای خودش تا دم در آمد 

چند باری که تمرینی تا دم در رفته بود خوب راهش انداخته بود.

بعدش هم رفتیم و تو شهر گشتیم و انبه و جوراب و آب میوه خریدیم. البته به مناسبت ماه رمضان نشد برویم همان کبابی اسمی محل مان که آرزویم بود

حالا بابا میرود خانه شان

یک طور شادی زاید الوصفی دارم.

کمی عذاب وجدان هم  که از رفتن پدر خوشحالم اما برگشتن همه چیز به حالت عادی بهترین اتفاقی است که برای هر کداممان می تواند بیفتد

خواهر می خواست همین امروز از راه رفتن پیش دکتر بابا را ببرد خانه، من پیشنهاد یک شب آخری را دادم که خیالم راحت شود و خود بابا تصمیم بگیرد به رفتن

حالا هی خوشحال می شوم

دو ماه پرماجرایی را پشت سر گذاشتم

خیلی پرماجرا

بعضی ها یار بودند و بعضی ها بار. بعضی ها مرحم شدند و بعضی ها سوهان! بعضی ها آمدند و ماندند و بعضی ها سکوت کردند . . .

سر خوشم

خدایا شکرت

دلم می خواهد بیفتم در آغوشت و غرق بشوم مثل دانه ی شکلات در لیوان شیر . . .