روزگار نوشت

زخم بستر از ترسناک ترین چیزهای دنیاست

دلیل ایجاد شدنش  فقدان هر گونه حرکت و کاهش جریان خون در شریان های عضو ثابت است. پوست ور می آید و زحم صورتی و پیش رونده ای ایجاد می شود که دیدنش دل و روده آدم را به هم می پیچاند

برای جلوگیری از وقوعش البته از تشک مواج  و حرکت دادن اعضای ثابت استفاده میشود اما بگیر نگیر است! یا زخم بستر میگیری و یا نه!

حالا یک زخم بزرگ زیر بدن بابا ایجاد شده که با چسب های مخصوص کمپرسش کرده اند . این چسب ها گویا دارای مواد غذایی هستند و با جذب این مواد توسط پوست مدت مصرفشان تمام می شود و ور می آیند. 

دکتر استفاده از پروتئین های مخصوص بدن سازی را توصیه کرده تا با شیر به مقدار کم مصرف شود جهت احیای شرایط فیزیکی از هم گسیخته ای که ضعف مثل چراغ تو چشم هایش روشن است و پر پر می زدند

دیروز از تره بار برایش خرید کردم.

باید سوپ پای مرع بپزم اما از پاهای مرغ می ترسم، مثل دست های یک نوزاد کوچولو می ماند . . . چهار تا انگشت سفید و کوچولو با ساق باریکی که در فاصله ی کوتاهی قلم شده و همان شکلی تو قابلمه می جوشد. همان شکلی بی روح و بی حال تو قابلمه افتاده و وقتی همش می زنی می آید بالا و باز می ترسم از شکلش

خوب البته هرچقدر پاهای مرغ ترسناک است سوپش غلیظ و مقوی است 

پاها را بعد از پختن از سوپ بیرون می کشم و  استخوان های بیشمارش را در می آورم و دوباره میگذارم نم نم بجوشد و بعدش هم با بقیه ی اجزا که هویج و سیب زمینی و پیاز و فلفل دلمه باشند میکس  می کنم

قدر مزه کردن می چشم، خواهر میگوید باید سیر هم داشته باشد اما چون سیر نداریم پودر سیر میزنم

آناناس ها هم که تکه شده می گذارم کمکی بجوشد، میوه ی خام نفاخ است و کمپوت بدون شکر به یقین مناسب تراست برای  احوالات بابا

ساعت را کوک کرده ام برای شش و چهل! هفت صبح بیمارستانم

یخچال بابا پر میشود 

خواهر دارد صبحانه اش را می دهد، با تخم بلدرچین برایش املت درست کرده

املت زیاد است همه با هم صبحانه می خوریم، با پنیر و خرما و نان سنگک

بلند میگویم خوبی بابا؟

چشم هایش را باز ر میکند و نگاهم میکند و میگوید مادرت کجاست؟

مادرم . . . مادرم رفته پیش خدا

سرش را می انداز پایین و سرتکان می دهد

بابا با حاج خانوم کار داری؟

حاج خانوم یار سختی ها نیست بابا! رفته خانه و میگوید حال ندارم بیایم بیمارستان! میگوید دیروز که آمده ام خسته ام.

حالا قرار گذاشته ایم برای از این به بعد هر شب یکی پیش بابا بماند

یک شب خواهر یک شب من یک شب برادرم و یک شب خواهن

اگر حاج خانوم  روزها کمی پیشش می ماند اوضاع بهتر می شد

دیروز خواهر از لبه ی تخت گرفته بودش و بعد چون دیر رسیده بود خودش را انداخته بود پایین و سرش خورده بود به لبه ی تخت

شکر خدا ضربه سختی نبود و چون خواهر همان موقع گرفته بودش فقط ناخن خودش برگشته بود 

بعدش هم بابا دراز کشیده بوده رو زمین و می گفته ولم کنید

میخواهم همین جا بخوابم

حاج خانوم را نمی شود محرم این چیزها کرد، سر ماجرای ایزی لایف یک طوری انگار از قصه ی بی آبرویی طرف پرده بر میدارد برای فک و فامیل هایش تعریف میکرد که دیگه پوشکش می کنند و . . .

هرچقدر هم برایش بگویی بیمارستان است و مریضی و برای هرکسی پیش می آید و فولان و بهمان باز هم گوشش بدهکار نیست

دو ساعت که بیاید و رو تخت همراه کنار بابا دراز هم بکشد باز می گوید حوصله ام سر رفته و می رود سی کار خودش

دیروز کش آمده بودم

رفته  در راه خانه از فرت غصه داشتم غمباد می گرفتم و نفسم بالا نمی آمد

یک گروه موسیقی تازه ای جسته ام که مناسب احوالات این روزهایم است، linkin park.  یک گروه راک آمریکایی هستند که بعد از برش نازکی که متالیکا زدم پیدایشان کردم. 

رپرشان که جیغ میزند و همه جانش را با صدایش می ریزد تو بلندگو و من آرام می گیرم. 

انگار وقتی گوش هایم پر می شود از صدا و سرم پر می شود از صدایشان  دیگر هیچ چیز دیگری باقی نمی ماند. یک طوری مثل دکمه ی پاوز می ماند

همه چیز در حال اجراست

این منم که استپ میکنم و می روم جایی که هیچ چیزی نیست و وقتی میرسم خانه و ترمز می گیرم و سوییچ را در قفل می چرخانم و ماشین و ضبط با هم خاموش می شوند بر می گردم سر جای خودم

بر میگردم و با دو هزار و شصت دغدغه ی ریز و درشت دست به یقه ام

دیروز کــــــــــــــش آمدم

حس می کردم الان است که فکم آنقدر کش بیاید که تا زمین برسد

این روزها و این هفته ها همه چیز دنیا خراب است

دیشب که باران بارید حالم خوب شد

مثل نعره های رپر گروه بود

دانه های تگرگ آسای باران که بر ایرانیت پاسیو می کوبید حالم را خوب می کرد

دیشب یکی دیگر از گوپی ها مرد

گوپی نری که با هیچ کدام از ماده ها جفت نشده بود و یکبند تنها بود، جایی خواندم گوپی ها مثل آدم ها موجودات اجتماعی ای هستند که تنهایی آزارشان میدهد . . .