یک تا چند . . .

1- اول اینکه چک دومیه ماشین هم پاس شد و من خیلی خوشحالم البته این به قیمت عقب افتادن همه ی قسط های این ماه است که ماه های بعد باید جبران شود یحتمل! ولی من خیالم راحت است و می دانم که همه چیز درست خواهد شد 

2- پریروز ها با خواهن خانوم تو پس کوچه های محل دور میزدیم که خواهن سرانجام اعلام کرد که حالا دیگه وقتشه، تنهایی برو! چیله و مادرش را دم در خانه پیاده کردم و بسم الله گویان راه افتادم و برای اولین بار تنهایی نشتم پشت فرمون! بعد از طی مسافتی متوجه چراغ های اتوموبیل پشتی شدم که سایه به سایه پشتم می آمد و هوس کرده بود کوچه های محل را با من گز کند و از آنجا که خواهر را دم در پیاده کرده بودم و ماشین هم همراهش نبود متعجب بودم که برای چه کسی می توانم اینقدر جالب باشم که چهار تا خیابان و شیش تا چهار راه را دنبالم تا دم خانه آمده!

دم در که آمدم پارک کنم دیدم بعله! گویا همان وقت که من رفته ام بابای چیله از راه رسیده و خواهن پریده تو ماشین و تو کوچه ی مورد علاقه ام برای دور زدن من را پیدا کرده اند و برای اینکه کار خودم را کنم چیزی نگفته اند!

جالب ترین قسمت ماجرا خواهن خانوم بود که بعد از پیاده شدنم از ماشین میگفت الهی قربون اون راهنما زدنت بشم من! میگم خواهن من روحتو حس میکردم تو ماشین که داری می گی راهنما یادت نره نگو پشت ماشین بودی  حست می کردم!

3- دیشب برای اولین بار من ماشین را برداشتم و رفتم پیش دوست جانم! در آمدن از کوچه های خلوت و رفتن در راهی که می دانی کلی ماشین دیگر هم هست و قانع کردن خودم برای این کار چیزی در حد جهاد اکبر بود که من این طوری که چند بار تا سر کوچه رفتم و بعدش رفتم دم ای تی ام پول گرفتم و رفتم دور زدم و آخرش راضی شدم که میتوانم و بلواری که می رفت داخل بزرگراه را طی کردم و رفتم! شایان ذکر است که دو سه باری هم خاموش کردم و یکبار هم راهنما یادم رفت و برای رفتن به راه خودم کلی مشقت کشیدم و سر خیابانی که احتمال حمل با جرثقیل بود پارک کردم و پریدم چندتا بستنی خریدم و رفتم بالا!

البته انگیزه ی کل ماجرا همان یک جمله بود که لاله خانم گفته بود که هر وقت خودت با ماشین آمدی شیرینی اش را هم بده

خلاصه که طرف های نه شب در خانه دوست جانم را با بستنی زدم و  در نگاه متعجبش که چی شده و کجا بودی من دنبال آن خوشحالی ای بودم که بداند خودم آمدم

جویده جویده میگویم که دیدی آمدم... میگه چی؟ کجا بودی؟ چی شده؟

میگم خودم!!!

باز متعجب نگاه میکند

میگم خودم خودم

از خونه!

یکهو می پرد بالا و همن قدر که من ناباورم او خوشحال میشود و گرم در آغوشم می کشد و بدو بدو دستم یک لیوان شربت می دهد 

و چون جای خوبی پارک نکرده ام به همان سرعت بدو بدو می روم و برق چشمانش مرا می برد تا عرش و خوشحالی ام را ده چندان می کند 

4- مقصد بعدی خانه خواهن است و می دانم که از ذوق خواهد شکفت

...